Het effect van klassieke muziek op beweging/sport

Waarom zou u overwegen om klassieke muziek toe te voegen aan je sportieveafspeellijst ?

The Conversation Jonathan Este 15 januari 2021

Voor veel mensen is de muziek die erbij hoort een essentieel onderdeel van elk bewegingsregime. Of je nu een hardloper, een roeier of een bodybuilder bent, de kans is groot dat je een favoriete selectie van deuntjes en een koptelefoon hebt om je door te helpen.

De juiste muziekkeuze kan inspireren, energie geven en de broodnodige afleiding bieden. Topsporters van elke discipline worden vaak in gedachten verzonken, hun oren bedekt met een hippe koptelefoon, in de momenten voorafgaand aan een grote wedstrijd of race. Dus wat is het met muziek die ons helpt om ons lichaam naar of door fysiek ongemak te duwen?

We hebben deze vraag onderzocht met behulp van verschillende wetenschappelijke methoden. Tot dusverre lag de meeste focus op verschillende vormen van populaire muziek, waaronder rock, dance, hiphop en R&B, maar onlangs hebben we de voordelen van klassieke muziek als auditief hulpmiddel bij oefeningen overwogen.

Als genre is het gemakkelijk in te zien waarom klassieke muziek over het hoofd lijkt te worden gezien in termen van de keuze van de workout-soundtrack. Het mist vaak een ritmische "groove", en als er teksten zijn, zijn ze niet gemakkelijk mee te zingen.

Toch is er aan veel stukken uit het klassieke repertoire een inherente en tijdloze schoonheid verbonden die het gebruik ervan zou kunnen rechtvaardigen. Denk aan de sprankelende majesteit van Beethovens Eroica Symphony of de ontroering van Puccini's Madame Butterfly.

Dus hoe kunnen we de schoonheid van dergelijke muziek aanboren en de geluidspieken en dalen in ons voordeel gebruiken tijdens een training? Ten eerste moeten we begrijpen wat de voordelen van muziek kunnen zijn in de context van lichaamsbeweging.

De rol van elke trainingsmuziek is om de pijn te verzachten, de stemming op te vrolijken en mogelijk de tijd iets sneller te laten verstrijken. Wetenschappers verwijzen naar de "dissociatieve effecten" van muziek, wat betekent dat het helpt de geest af te leiden van interne, aan vermoeidheid gerelateerde symptomen. Recent neuroimaging-werk van onze groep heeft aangetoond dat muziek de neiging heeft om het inspanningsbewustzijn te verminderen - in wezen de delen van de hersenen die vermoeidheid communiceren - communiceren minder wanneer muziek wordt afgespeeld.

En hoewel muziek de perceptie van sporters van inspanning bij zeer hoge werkintensiteit niet kan verminderen, kan het de stemmingsgerelateerde delen van de hersenen beïnvloeden tot het punt van vrijwillige uitputting. Dus een esthetisch mooi stuk, zoals de finale van de William Tell Overture, heeft geen invloed op wat je voelt als je longen branden op de loopband, maar wel op hoe je het voelt. In wezen kan aangename muziek iemands interpretatie van vermoeidheid kleuren en de trainingservaring verbeteren.

Het stopt echter niet bij gevoelens en percepties. Muziek kan ook een ‘ergogeen’ of werkbevorderend effect hebben. De psycholoog Mária Rendi gebruikte langzame en snelle bewegingen uit Beethovens Symfonie nr. 7 in A majeur (op. 92) om te onderzoeken hoe het muziektempo de prestaties van sprintroeien over 500 meter beïnvloedde. Haar bevindingen gaven aan dat beide soorten muziek leidden tot snellere sprinttijden in vergelijking met een controle zonder muziek, waarbij het hogere tempo (144 slagen per minuut) leidde tot een prestatieverbetering van 2,0%, en de langzamere (76 bpm), een 0,6%. verbetering.

Klassiek geschoold
Sommige leden van ons team luisteren tijdens een dagelijkse run vaak naar klassieke muziek. We merken dat klassieke muziek tot de verbeelding spreekt en over het algemeen de hardloopervaring vergroot, vooral wanneer genoten in combinatie met een inspirerend landschap.

Maar misschien heeft klassieke muziek het krachtigste effect wanneer het voor of direct na het sporten wordt gebruikt. Pre-oefening, de centrale functie ervan is om energie op te bouwen, positieve beelden op te roepen en beweging te inspireren. Stukken als Vangelis 'Chariots of Fire, het titelnummer van de gelijknamige film, met zijn pulserende onderliggende ritme en de bekende filmische link naar glorie, kunnen bijzonder goed werken.

Voor een toepassing na de training moet de muziek kalmerend en revitaliserend zijn om de terugkeer van het lichaam naar een rusttoestand te versnellen. Een archetypisch stuk hiervoor is Erik Satie's Gymnopédie No. 1, een tijdloze pianosolo die de luisteraar omhult en vermoeide spieren trakteert op een sonische massage.

Om uw keuze van klassieke muziek voor training te optimaliseren, is het belangrijk om te denken aan de energie die wordt verbruikt tijdens verschillende segmenten van een training. Het opwarmen en strekken zal op een relatief lage intensiteit plaatsvinden en de sessie bouwt dan geleidelijk op naar zijn hartverscheurende hoogtepunt, met een periode van opwarmen en revitaliseren tot een einde.

Muziekselectie - van welk genre dan ook - zou idealiter het pad van energieverbruik tijdens een trainingssessie moeten volgen (zie de lijst hieronder voor enkele suggesties). Evenzo kan een bepaald stuk worden bewaard voor die segmenten die de sporter het moeilijkst vindt, zoals cardio met hoge intensiteit.

Over het algemeen moet ieder van ons beslissen of klassieke muziek en lichaamsbeweging wel of niet goed bij elkaar passen - muzikale smaak is heel persoonlijk. Maar waarom zou je het niet een beetje door elkaar halen? Afwisseling in lichaamsbeweging houdt ons fris en verkwikt, dus overweeg een omschakeling in muzikale begeleiding om in beweging te blijven. Verwissel de rave-muziek voor Ravel en vervang breakbeat met een glorieuze explosie van Beethoven.

En als je wat inspiratie wilt, is hier een afspeellijst samengesteld door de onderzoeksassistent Luke Howard van Brunel University London:

Boléro van Maurice Ravel, met een gemiddeld tempo van 70 bpm, is uitstekend geschikt voor mentale voorbereiding voordat je beweegt. De zachte start, met een tempo dat dicht bij de hartslag in rust ligt, logenstraft de transcendente kracht van deze klassieker.

Juba Dance, van Symphony No. 1 in E minor, van Florence Price, is een boeiend symfonisch stuk dat de hartslag tijdens een opwarmfase zachtjes zal verhogen. Het eindigt met een opwindend crescendo, waardoor je klaar bent voor wat komen gaat.

Deel IV. Finale, Allegro Assai, Symfonie nr. 40 in G minor, door Wolfgang Amadeus Mozart, is een spannend muzikaal werk voor segmenten van lage tot gemiddelde intensiteit van je training. Het bevat wat bekend staat als een "Mannheim-raket", een achtbaan van een melodie, die het hart en de longen doet kloppen.

Prélude to Act 1 of Carmen door Georges Bizet, heeft een razendsnel tempo (128 bpm) dat je door alle veeleisende segmenten van je training met hoge intensiteit voert. De voortreffelijke melodische en harmonische kenmerken van dit stuk stellen je in staat om afstand te nemen van de pijn.

Concerto nr. 1 in E Major, Op. 8, ‘La Primavera’ van Antonio Vivaldi, is geweldig voor een warming-down en om een ​​veerkracht te behouden terwijl je geleidelijk terugkeert naar een rusttoestand. De prachtig georkestreerde strijkers geven dit opus een uitgesproken recuperatieve kwaliteit.