Links en rechts bestaan niet in politieke voorkeur van HUMANS en wel in richtingsverkeer en in de onderbroek van mannen. “Links en rechts worden door politici gebruikt om mensen te verleiden/misleiden en ego’s te strelen" John Kistermann 1962-2020

Vandaag ontvingen culturele instellingen, gezelschappen en/of acts nader bericht van de Raad van Cultuur wie in aanmerking zouden moeten komen voor rijkssubsidie gedurende de komende vier jaar. Zo’n 10 jaar terug werd de term linkse hobby gejat uit een ver verleden. Zijn bezoekers van podiumkunsten, zoals musicals, theater, opera’s en ballet mensen met overwegend linkse of rechtse politieke voorkeur. NEEN was de uitkomst van nader onderzoek. (Lees hier meer over in bijgevoegde artikelen/links)

Links en rechts als term in de politiek ontstonden na de Franse revolutie. Op 1 oktober 1791 zaten immers alle verkozenen samen in de eerste Franse wetgevende vergadering na de revolutie. De verkozenen die een grondige verandering wilden, zaten links in het halfrond. Verkozenen die absoluut behoud wilden en het regime van de Franse koning 100% verdedigden, zaten rechts in het halfrond.

Linkse of progressieve politici staan er voor gekend om vooruitstrevende of progressieve ideeën te hebben. Rechtse of conservatieve politici zijn eerder behoudsgezind en willen de samenleving duidelijk structureren met sterke leiders. Rechtse partijen in Nederland zijn o.a. VVD SGP PVV FvD Links zijn o.a. SP GL PvdD PvdA.

Het overgrote deel van de mannen is linksdragend, zegt ook uroloog Jean de la Rosette van het Radboudziekenhuis in Nijmegen. Ervaringsfeit: de linker bal hangt niet alleen iets lager, hij is doorgaans ook iets groter. Waarom? De la Rosette: “Ja, waarom zijn de linker- en de rechterhelft van de hersenen verschillend? En waarom zit het hart iets naar links? ”

ADVIES
Nu links en rechts niet voor 100% aantoonbaar is en mensen gelukkig verschillende meningen hebben over diverse onderwerpen, overweeg deze termen te deleten en meer te kiezen voor een Humanere richtingaanduiding in het belang voor iedere HUMAN
p.s. enkele partijen hebben een dierlijk symbool als logo zoals koe & vogel (uil of meeuw) hopelijk hebben die vogels 2 vleugels zowel links als rechts zoals de engel hieronder afgebeeld

Scapino Ballet grootste slachtoffer van verjonging kunstsubsidies

Volkskrant Alex Burghoorn en Michiel Kruijt 4 juni 2020

Om het kunstbestel te moderniseren moeten meer dan vijftig, veelal jonge culturele instellingen rechtstreeks subsidie krijgen van het Rijk. Het in 1945 opgerichte Scapino Ballet zou deze subsidie juist niet langer moeten krijgen. Dat adviseert de Raad voor Cultuur.

Uit de voorstelling All hands on deck van Scapino Ballet Rotterdam in 2019. Het dansgezelschap moet volgens de Raad van Cultuur worden uitgesloten van de rijkssubsidie. Beeld Rob Becker

Dit advies zou gezelschappen uit de urban arts, popmuziek, e-culture, musical en ensemblemuziek van een stevige financiële basis voorzien. Bij de selectie speelt voor de raad spreiding over het land een grote rol: voor het eerst moeten instellingen in Flevoland geld uit de Haagse cultuurpot ontvangen.

Dit jaar is in de kunstsector met extra spanning uitgekeken naar het donderdag gepresenteerde advies van de Raad voor Cultuur. Het wettelijke adviesorgaan van de regering beoordeelt welke culturele instellingen in aanmerking zouden moeten komen voor rijkssubsidie gedurende de komende vier jaar. Nu een groot deel van de cultuursector in problemen verkeert door de coronacrisis, kan dat advies het verschil maken tussen overleven of niet.

Het Hiphophuis in Rotterdam, het multimediafestival Gogbot in Enschede, rockgroep De Staat uit Nijmegen, jeugdtheatergezelschap BonteHond uit Almere en presentatie-instelling voor beeldende kunst Vleeshal in Middelburg zijn enkele van de nieuwe gezelschappen die door de ballotage van de raad zijn gekomen. Hetzelfde geldt voor oudgedienden in het Nederlandse kunstlandschap als het Concertgebouworkest, Het Nationale Theater en het Nederlands Film Festival.

Rugnummers

De vierjaarlijkse subsidieronde is voor minister Ingrid van Engelshoven van Cultuur (D66) het moment om haar kunstbeleid van vernieuwing en regionalisering in te vullen met namen en rugnummers. Om te voorkomen dat bewindslieden vooral kunstenaars van hun eigen voorkeur subsidie verstrekken, is na de oorlog de adviesraad in het leven geroepen. Op Prinsjesdag zal blijken of Van Engelshoven nog van de adviezen afwijkt.

Voor vijf instellingen ziet het er grimmig uit: zij kregen in de periode 2017-2020 financiële steun van de rijksoverheid, maar moeten daarvan volgens de raad in de komende vier jaar worden uitgesloten. Het gaat in de eerste plaats om het in 1945 opgerichte dansgezelschap Scapino Ballet Rotterdam, dat plaats moet maken voor het meer vernieuwende Club Guy & Roni uit Groningen.

Hiernaast zouden jeugdtheatergroep Kwatta (Nijmegen), de presentatie-instelling voor beeldende kunst West (Den Haag), en de productiehuizen voor theater die deel uitmaken van Frascati (Amsterdam) en Theater Rotterdam hun rijkssubsidie verliezen.

Herkansing

Acht instellingen krijgen van de raad een herkansing; zij raken hun bijdrage uit Den Haag kwijt als zij niet met betere plannen komen. Tot deze groep behoort opvallend genoeg Nationale Opera & Ballet. Het prestigieuze gezelschap in Amsterdam, dat jaarlijks veruit de meeste rijkssubsidie ontvangt (25 miljoen voor opera en 7 miljoen euro voor ballet), diende zijn aanvraag in in de verkeerde categorie en bood ‘te weinig inzage in de artistieke plannen op het gebied van opera’. Ook Cinekid, het bekende jeugdfilmfestival, moet volgens de Raad voor Cultuur zijn huiswerk overdoen.

Voor de periode 2021-2024 stelt het Rijk jaarlijks 375,5 miljoen euro beschikbaar voor cultuur. Daarvan gaat 179 miljoen naar zes fondsen, die dit geld naar eigen inzicht verdelen onder sectoren als film of podiumkunsten. De Raad voor Cultuur adviseert welke instellingen de rest van het budget moeten krijgen, een kleine 200 miljoen euro. Hierbij wordt gekeken naar de artistieke kwaliteit en de ingediende plannen, maar wegen ook zaken mee als goed bestuur, eerlijke honorering, diversiteit en inclusiviteit.

Volgens de raad bevindt 40 procent van alle gunstig beoordeelde instellingen zich buiten de Randstad. Vanuit de provincies zijn twaalf musea aangedragen die een landelijke uitstraling hebben en daarom ook in aanmerking zouden moeten komen voor een rijksbijdrage, een nieuwe subsidie van jaarlijks 250 duizend euro.

Drie van deze musea moeten echter een betere aanvraag indienen: Bonnefanten (Maastricht), Centraal Museum (Utrecht) en Het Noordbrabants Museum (Den Bosch). Opvallend is de toekenning aan Kunstmuseum Flevoland, dat zich nog in de planfase bevindt.

Culturele basisinfrastructuur

Voor het eerst maken de 26 rijksmusea geen deel uit van de ‘culturele basisinfrastructuur’ (BIS), zoals de instellingen en fondsen worden genoemd die vier jaar lang geld van het Rijk krijgen. Met ingang van 2021 worden de rijksmusea, die namens het Rijk een collectie beheren, gefinancierd via de Erfgoedwet die vier jaar geleden van kracht is geworden.

In totaal krijgen 107 instellingen een positief advies, waaraan voor 43 van hen wel extra voorwaarden zijn verbonden. Acht instellingen met een voorlopig negatief advies krijgen de kans om voor 1 november hun plannen te verbeteren. Als zij voor de herkansing slagen, komt het totaal aantal instellingen in de basisinfrastructuur uit op 115. De Raad voor Cultuur schrijft dat het ondanks de coronacrisis toch advies uitbrengt om ‘instellingen houvast te bieden in onzekere tijden’.

Eind maart kondigde minister Van Engelshoven aan dat zij subsidies van het Rijk voor dit en volgend jaar niet zal korten als instellingen door de crisis niet kunnen voldoen aan afgesproken prestatievoorwaarden. Kort daarna maakte de D66-bewindsvrouw bekend dat er 300 miljoen euro extra aan noodhulp beschikbaar wordt gesteld voor de cultuursector om die door de eerste moeilijke maanden te helpen.

WAT VERANDERT ER VOOR…

… de podiumkunsten?
Geen aardverschuiving in het theaterlandschap, wel een poging tot bodemherstel na de bezuinigen in 2012. Lees hier voor wie dat goed nieuws is.

... de beeldende kunst en ontwerp?
Opgebouwde reputaties van vroeger spelen geen doorslaggevende rol bij de keuzes van de Raad. Lees hier wie in staat is geweest te overtuigen met zijn of haar vernieuwingsdrift.

… de muziek?
Op muziekgebied kiest de Raad voor Cultuur voor van alles wat. Opvallend is dat veel van de ‘winnaars’ een sterk crossoverprofiel hebben. Zie hier wie dat zijn.

… de rest?
Het jeugdfilmfestival Cinekid moet met een nieuw plan komen. En Pakhuis de Zwijger en De Balie gingen met elkaar de strijd aan. Lees hier hoe de keuzes van de Raad uitpakken voor de overige cultuurinstellingen.

Kunst als linkse hobby. Dat sentiment is nooit meer verdwenen

Het Parool 18 april 2020 Johan Fretz

De regering is een grote brand aan het blussen, dus met kritiek moet je nu zorgvuldig zijn. Toch begon er de laatste weken iets te knagen. Waarom sprak het kabinet nooit eens over kunst en cultuur als het ging over de getroffen sectoren? Waarom was er, in tegenstelling tot bij veel buurlanden, geen noodfonds opgericht voor de kunsten? Kwam het gewoon niet in ze op of was dit de zoveelste grove schoffering van de sector?

Het is nu bijna tien jaar geleden dat het eerste kabinet Rutte ongenadig hard in de kunsten snoeide. Die klus werd geklaard door de voortdurend gnuivende staatssecretaris Halbe Zijlstra, een man die er trots op was dat hij niets met kunst en cultuur had. Halbe Zijlstra was Eric Wiebes avant la lettre. Een fantasieloze man, hoewel hij later wel in staat bleek een enerverend verblijf in Poetins datsja uit zijn duim te zuigen.

Zelf was ik in 2010 net afgestudeerd aan de Toneelschool en toog ik met duizenden andere (oud-)studenten naar het Malieveld voor een protest. Niet zozeer tegen het feit dát er bezuinigd werd, dat begreep iedereen, het was crisis. Het ging erom dat het zo visieloos en buitenproportioneel gebeurde en dat het gepaard ging met een sadistisch genoegen en dedain, waarin kunst werd afgeschilderd als linkse hobby.

Dat sentiment is nooit meer helemaal verdwenen. In Frankrijk houden ze van hun cinema, in Duitsland en Engeland koesteren ze hun theater en literatuur. Maar in Nederland wordt alles wat niet in geld valt uit te drukken, steevast weggezet als bijzaak. Het zal de botte koopmansmentaliteit zijn. Toch is het tragisch dat een land waarin het al bijna twintig jaar onafgebroken gaat over het behoud van onze cultuur, zo weinig liefde voor diezelfde cultuur toont.

Een hele generatie makers studeerde af met het besef dat ze zelf nieuwe manieren moesten gaan verzinnen om de kunsten levend te houden. Velen pakten die handschoen strijdbaar op. En niet alleen de nieuwe garde. Vrije producenten investeerden met veel eigen risico in nieuwe producties en talenten, (gesubsidieerde) gezelschappen gingen op zoek naar alternatieve geldstromen. Zij zetten de luiken open en halen sindsdien een significant deel van hun inkomsten uit private donoren, crowdfunding en kaartverkoop.

Kortom: ze lieten zich niet liefdeloos op de grond smijten. Ze gingen gewoon nog wat harder werken en deden eigenlijk precies wat er van ze werd gevraagd, ook al gebeurde dat zo respectloos. Ook al had je af en toe nog een Wiebes, die weer eens zei dat een musicus in het Concertgebouw een hobbyist was. Ze haalden hun schouders op en gingen door.

Des te pijnlijker dat er nu opnieuw zoveel ophef moest komen, voordat minister Van Engelshoven, nota bene iemand van zelfbenoemde cultuurpartij D66, over de brug kwam met een steunfonds van 300 miljoen euro. Eerst wordt de sector jarenlang aangespoord om onafhankelijker en commerciëler te worden, maar wanneer het er echt om gaat, wordt die ondernemingszin geenszins beloond.

Het gaat niet eens om dat geld, het gaat om erkenning, of eigenlijk: het chronische gebrek daaraan. Terwijl kunst en cultuur toch echt de zuurstof zijn voor de ziel. En als deze periode iets duidelijk maakt, dan is het wel dat we echt niet altijd genoeg hebben aan dat gigantische aanbod van Netflix. Dat de magie er soms juist in schuilt dat je erbij moet zijn. Live. In een theater. Waar je naast elkaar zit. Waar het alleen op dat moment gebeurt.

Het zou fijn zijn als dat besef door deze crisis ook tot Den Haag doordringt.

Johan Fretz is schrijver en theatermaker. Hij heeft een wekelijkse column in Het Parool.

Reageren? j.fretz@parool.nl.

De mythe van de linkse hobby

Oblivian Soave JJ 18 december 2014

De term linkse hobby is geen uitvinding van de PVV. Al op 13 januari 1975 kopt het Dagblad van het Noorden: ‘Drs Bolle Middenschool is geen linkse hobby.’
Daarna duikt de term in 2002 pas weer op, met een uitspraak van Geert Dales: ‘We moeten niet langer geld pompen in deze linkse hobby,’ zei hij over de Amsterdamse stedenband met de Nicaraguaanse hoofdstad Managua. En in 2007 kaapt Geert Wilders de term in een debat in de Tweede Kamer over belastingen: ‘Het is het kabinet gewoon te doen om meer linkse hobby’s te introduceren. Het is ook nooit genoeg: meer geld voor ontwikkelingshulp, kunst, cultuur, publieke omroep, inburgering, krachtwijken, brugbanen en ga zo maar door.’ Met die linkse hobby’s bedoelt hij dus duidelijk de kunstsubsidies.
Frits Bolkestein (VVD) maakt bezwaar tegen de term. ‘Wat mij bijzonder steekt, is de gedachte dat kunst een linkse hobby zou zijn. Dat is toch totaal belachelijk. Sinds wanneer ben ik links?’
Onlangs deed NHTV Internationaal onderzoek naar de politieke voorkeur van bezoekers van podiumkunsten, zoals musicals, theater, opera’s en ballet. En wat blijkt? Die bezoekers hebben geen overwegend linkse of rechtse politieke voorkeur.
Is de mythe van de linkse hobby hiermee definitief doorgeprikt? Het zal me een zorg zijn…
Blijf mateloos genieten van kunst!

Lees hier het hele artikel

https://www.nritmedia.nl/file/VTS_2013_3_Rooij.pdf

Wat betekent links en rechts in de politiek?Mens en samenleving 3-3-2018

Links en rechts zijn twee termen die heel vaak worden gebruikt in een politieke context. Links en rechts staan voor strekkingen binnen het maatschappelijk ideaal. Linkse of progressieve politici staan er voor gekend om vooruitstrevende of progressieve ideeën te hebben. Rechtse of conservatieve politici zijn eerder behoudsgezind en willen de samenleving duidelijk structureren met sterke leiders. Rechtse partijen in Nederland zijn het VVD en SGP. Links zijn SP en PvdA. In Vlaanderen bestaat de rechterzijde uit Vlaams Belang, N-VA, Open Vld, terwijl de linkerzijde bestaat uit o.a. sp.a en Groen!. De christendemocratische partijen behoren eerder tot de centrumrechtse partijen.

Waarvoor staat links en waarvoor staat rechts?

De aanduidingen links en rechts vormen nog steeds een belangrijk ordeningscriterium in het politieke beschrijf. Politici, politicologen en commentatoren goochelen met deze begrippen om er politieke ideeën, opvattingen of attitudes mee aan te duiden. Links en rechts wordt gebruikt om een onderscheid te maken tussen de partijen die de samenleving willen veranderen of vorm geven. Links wordt vergeleken met vooruitstrevend. Rechtse politici zijn eerder conservatief of behoudsgezind. Linkse politici trachten vooral de volledige gemeenschap te laten vooruitgaan, zorg te dragen voor de zwakkeren, minderheden in de maatschappij te beschermen en een groep boven het individu te stellen. Rechtse politici en partijen willen lage belastingen, duidelijke structuren met sterk leiderschap en plaatsen het individu boven de maatschappij. Het politiek spectrum is een manier om verschillende politieke opvattingen en stromingen te kunnen duiden langs één of meerdere assen. De meest populaire politieke as is uiteraard de links-rechts-as.

De geschiedenis van links en rechts in de politiek

Links en rechts ontstonden niet zomaar. Deze twee termen ontstonden na de Franse revolutie. Op 1 oktober 1791 zaten immers alle verkozenen samen in de eerste Franse wetgevende vergadering na de revolutie. De verkozenen die een grondige verandering wilden, zaten links in het halfrond. Verkozenen die absoluut behoud wilden en het regime van de Franse koning 100% verdedigden, zaten rechts in het halfrond.

Weerspiegelen links en rechts nog de maatschappij?

De links-rechts-verhouding is een zeer gemakkelijke manier om een politiek debat te beschrijven en te begrijpen. Politici hoeven niet voor alle thema’s rechts of links te zijn. Het is perfect mogelijk dat een partijstandpunt rond de vluchtelingenproblematiek conservatief is, maar rond openbaar vervoer zeer uitgesproken links is. De meningen over links en rechts zijn erg verdeeld. Sommigen beweren dat deze opdeling niet gemaakt mag worden. Anderen beweren dan weer dat het links-rechts-verhaal zeer actueel is. Een ding is zeker. Eenmaal je als politici beschouwd wordt als een rechts of extreemrechts man of vrouw, dan geraak je deze stempel moeilijk kwijt. Men moet ervan uitgaan dat links en rechts het politieke debat kunnen vereenvoudigen.

Rechtse partijen in Nederland en Vlaanderen

In Nederland behoren de partijen VVD en SGP tot de rechtse partijen. De partij D66 wordt als een centrumrechtse partij beschouwd, net als het CDA dat van het politieke midden naar centrumrechts is verschoven. PVV beschouwt zichzelf als een rechtse partij, maar heeft toch enkele linkse standpunten. In Vlaanderen zijn de belangrijkste rechtse partijen Vlaams Belang (neigend naar extreem rechts), de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA), de liberale democraten (Open VLD) en de christendemocraten (CD&V).

Linkse partijen in Nederland en Vlaanderen

De volgende partijen worden in Nederland tot de linkse politieke partijen gerekend: GroenLinks (GL), Socialistische Partij (SP), Nieuwe Communistische Partij Nederland (NCPN), Partij van de Arbeid (PvdA) en de Verenigde Communistische Partij (VCP). De partij D66 heeft zowel linkse als rechtse standpunten. De belangrijkste linkse politieke partijen in Vlaanderen zijn Groen!, sp.a en de Partij van de Arbeid.

Conclusie van het links-rechts-verhaal

De linkse partijen vinden het heel erg belangrijk dat de overheid een belangrijke rol moet spelen in de samenleving, vooral bij het beschermen van de zwakkeren in de maatschappij. Rechtse partijen staan echter heel erg open over maximaal particulier initiatief, met andere woorden privatiseren van zoveel mogelijk overheidsdiensten. Tijdens de economische crisis, met bijgaande besparingsrondes voor veel Europese regeringen als gevolg, is duidelijk geworden dat er een groot verschil bestaat tussen linkse en rechtse partijen. Rechtse partijen zijn er voor gewonnen om de belastingen te verlagen, grondige overheidshervormingen door te voeren en een bezuinigingsbeleid te voeren. Dit beleid leidt er toe dat de gewone burger te veel de lasten moet dragen van de hervormingen en de grote vermogenden de dans kunnen ontspringen. Linkse partijen zien eerder heil in de spreiding van de bezuinigingslasten over de hele bevolking, inclusief de multinationals. Linkse politici zijn ook eerder geneigd om de belastingen te verhogen, in plaats van te kijken waar er bezuinigd kan worden.

LID UIT HET LOOD ANATOMIE

Zes medici zijn er nodig om een kleermaker partij te geven over een detail aan het mannelijk lichaam dat bijna een verkiezingsthema was geworden.

Trouw REMCO POLS 27 april 1994

Vincent Droge van Harbour Business Classics in Amsterdam maakt al twintig jaar maatpakken. Hij beaamt: vroeger werd dat wel gevraagd. Draagt u links of rechts? “Maar tegenwoordig, met dat Hugo Boss-gebeuren. . . U kent dat niet? Dat is vandaag de standaard outfit van de succesvolle zakenman. Komen ze binnen met hun handen losjes in de zakken: 'Hep U Bosj? '. Ik verkoop het niet, ik hou niet van dat wijde Volendamse.”

Vroeger. Maar het komt terug, weet Droge. De royale pasvorm van de bandplooibroek is passe. “Ik vraag het nu misschien vijf keer per jaar, maar dat gaat oplopen.”

Linksdragendheid. Jewels to the left, zoals de Engelsen zeggen. Wat is het eigenlijk en hoe vaak komt het voor? Of rechtsdragendheid? Waar moet je eigenlijk vanuit gaan? En zijn er misschien mannen met 'hun bedoening' in het midden? Het zijn vragen waarmee de Nederlandse wetenschapper zich duidelijk niet elke dag vermoeit.

“Vanuit mijn vak weet ik het niet”, zegt de hoogleraar embryologie die maar liever anoniem blijft. “De aanleg van de penis vindt in het jonge embryonale stadium plaats. In het mediane vlak: het vlak door, zeg maar, neus en anus. Anatomisch gesproken zijn wij bilateraal symmetrisch. Niet helemaal, de maag zit grotendeels links, de lever rechts. Maar de penis zit, een zekere variabiliteit van persoon tot persoon daargelaten, in het midden. U vraagt toch ook niet naar de positie van de neus? ”

“Daar weet ik echt niets van”, zegt de professor die impotentieproblemen behandelt. “Ik geef u een collega”, antwoordt een hooggeleerde in al weer een andere stad.

Dr. G. J. Groen, als anatoom verbonden aan de Universiteit Utrecht, wil echter wel een poging wagen. “De meeste mannen dragen links omdat de linker testikel bij hen iets lager hangt dan de rechter.” De redenatie: dat trekt het lid opzij. Hij moet het nazoeken (“Dit is geen onderwerp dat ik behandel op college.”) maar kan de volgende ochtend preciseren: “Het verschil in hoogte is ongeveer een centimeter.”

Het overgrote deel van de mannen is linksdragend, zegt ook uroloog Jean de la Rosette van het Radboudziekenhuis in Nijmegen. Ervaringsfeit: de linker bal hangt niet alleen iets lager, hij is doorgaans ook iets groter. Waarom? De la Rosette: “Ja, waarom zijn de linker- en de rechterhelft van de hersenen verschillend? En waarom zit het hart iets naar links? ”

Groen 'filosofeert': de testikels worden aangelegd ter hoogte van de nieren. Tussen de zevende en negende maand van de embryonale ontwikkeling dalen ze in; ze zakken naar beneden. Maar ze komen uit de onderbuik. En het bouwplan daarvan - denk aan maag en lever - is niet geheel symmetrisch. “Je kunt je voorstellen dat je dat terugvindt in de positie van de testikels.”

Maar waarom hangt dan juist de linker bal iets lager? “Tja, dat is het bouwplan, he.”

De la Rosette bestrijdt overigens de stelling van Groen dat het lid werkelijk naar links neigt. “De kledingindustrie houdt rekening met de positie en de grootte van de teelbal. En als je links in je broek meer ruimte hebt, dan stop je hem daar weg.” Kleermaker Droge bevestigt: de betere merken herenkleding maken het linker 'voorbeen' van een pantalon standaard driekwart centimeter breder.

Weet Groen misschien een percentage? Verrassing: ja. Bij minder dan een procent van alle mensen zitten de organen gespiegeld: de maag rechts, de lever links. “Je mag, als de redenatie van dat bouwplan klopt, verwachten dat juist de mannen in deze groep niet links- maar rechtsdragend zijn.”

Meer dan 99 procent linksdragend? De la Rosette vindt dat te grijs en houdt het op driekwart (“zonder broek, je zou het moeten testen bij de Schotten”). Hij gaat iets hoger zitten als hij de schatting (95 procent) van Droge hoort. “Ik wilde eigenlijk zeggen: 90 procent.”

'Links van het midden', kopt het affiche. De man in slip draagt echter rechts. Het ontwerp van Paul Verheyden voor de D66-verkiezingsaffiche viel op, maar haalde te midden van 371 inzendingen niet eens de laatste veertig. Te macho, misschien? Of appelleert het aan zelfs te weinig mannelijke kiezers? Een procent, misschien vijf of tien: het zijn niet de percentages waarop de Democraten hopen.

Is er trouwens enig verband tussen 'dragendheid' en stemgedrag, zoals het affiche suggereert? Van de zeven mannelijke deskundigen die voor het schrijven dit artikel werden geraadpleegd, dragen er naar eigen zeggen drie links en een rechts. De drie overigen weten het niet of wilden het niet vertellen. Zes van de zeven, waaronder de enige rechtsdragende, zouden hun politiek voorkeur als 'links van het midden' omschrijven.

Ook niet representatief is de uitslag van een steekproef onder 37 mannelijke, voor deze krant werkende collega's: 26 dragen links, 5 rechts (6 antwoordden 'weet niet', 'allebei' of 'in het midden') maar allemaal (die ene die niet stemt omdat hij in het buitenland zal zijn uitgezonderd) stemmen ze op 3 mei PvdA, Groen Links of D66.