Collaborating with the enemy Covid_19 or does politics divide us

Hoe de pandemie ons verdeelt

Deze week volgde ik online het interview met de alombekende sociaal psycholoog Robert B. Cialdini vanuit de USA in een online sessie samen met meer dan 100 gedragsveranderaars.

Cialdini was eerst euforisch hoe Covid_19 mensen samenbracht en ontdekte nu meer een verdeling in de samenleving waarbinnen het wel leek dat de ene groep zich blijft houden aan regels/afspraken en een ander deel niet. Het leek wel samenwerking met een gezamenlijke vijand die ons nu uit elkaar drijft.

Ik hoorde het vandaag deels ook op diverse plekken bij ondernemers in Maastricht die minder saamhorigheid en meer verzet bespeuren in de samenleving.

COLLABORATING WITH THE ENEMY: COVID_19

Vanavond op tv Cape Town , Gang Town, Lockdown, waar we net het tegenovergestelde zien. Correspondent Bram Vermeulen vertelde erover op de radio bij #FM Frank & Eva

COLLABORATING AGAINST THE ENEMY: COVID_19 in CAPE TOWN

Correspondent Bram Vermeulen kijkt naar de impact van het coronavirus op de overvolle townships van Zuid-Afrika. De wijk Manenburg, berucht om zijn bendes, is volledig op zichzelf aangewezen. De uitbraak van Covid-19 heeft de bendes tot een wapenstilstand gedwongen, maar er is geen voedselhulp van de Zuid-Afrikaanse overheid en er wordt niet getest op het virus, zoals in andere wijken. De bendes houden de eigen gemeenschap in leven, terwijl leger en politie met ijzeren vuist de orde bewaken. De politie treedt hard op als een groep activisten op braakliggend land huizen begint de bouwen, in de hoop afstand te kunnen houden van de rest van de township.

NPO 2 VANAVOND 20 mei 20:35 - 21:10

Hier een actueel artikel over hoe de pandemie ons nu verdeeld

Fysieke afstand beschermt ons tegen COVID-19, maar het veroorzaakt ook enkele van de lelijkste menselijke neigingen.

Good Science Center John. A Terrizzi & Nathalie J. Shook 19 mei 2020

De COVID-19-pandemie is anders dan alles wat de meesten van ons in ons leven hebben gezien. Het virus is gemakkelijker overdraagbaar dan de griep, heeft een hoger sterftecijfer en er is momenteel geen vaccin om ons ertegen te beschermen.

Als zodanig is gedragsverandering ons verdedigingsmiddel. Gezondheidsorganisaties van over de hele wereld hebben unaniem aanbevolen om zichzelf in quarantaine te plaatsen en praktijken op afstand te nemen om de verspreiding van de ziekte tegen te gaan. Hoewel deze maatregelen effectief zijn als bescherming tegen ziekteverwekkers en infectieziekten, zijn ze niet eenvoudig. Sociaal isolement kan pijnlijk zijn. Zelfs de meest introverte mensen onder ons hebben wat sociale interactie nodig.

Onze affiliatiebehoeften verijdelen heeft gevolgen voor zowel ons fysieke als psychologische welzijn. Maar quarantaine heeft echter ook sociale gevolgen - die veel onthullen over hoe wij mensen reageren op de dreiging van infectieziekten. Fysieke afstand kan een natuurlijke reactie zijn op infectieziekten, maar kan helaas aanleiding geven tot enkele van de lelijkste menselijke neigingen: partijdigheid, vooroordelen en xenofobie.

Activering van onze biologische en mentale beveiligingssystemen

Het fysiologische immuunsysteem is een voorbeeld van een geëvolueerde oplossing voor infectieziekten. Het is analoog aan een beveiligingssysteem. Wanneer een besmettelijke stof ons lichaam binnenkomt, probeert het immuunsysteem de indringer te identificeren en te verwijderen.

Hoe cruciaal het fysiologische immuunsysteem ook is, het is niet onze enige verdediging tegen infectieuze agentia. We hebben ook een reeks voorbereide psychologische reacties waarvan wordt aangenomen dat ze ziektepreventie bevorderen. Een daarvan is walging, een universele menselijke emotie die in alle culturen herkenbaar is. Walging is verantwoordelijk voor de afkeer die je ervaart wanneer je zure melk proeft of de misselijkheid die je ervaart wanneer je iemand duidelijk slijm uit zijn keel hoort. Zijn functie is om ons aan te moedigen om mogelijk besmette objecten en mensen te vermijden, en zo het binnendringen van ziekteverwekkers in ons lichaam te voorkomen.

Het immuunsysteem van het gedrag is echter niet altijd nauwkeurig. Net zoals een rookmelder afgaat als er geen brand is, kan er weerzin ontstaan ​​als er geen besmettelijke stof is. Evolutie biedt ons geen venster op de waarheid; het houdt zich bezig met foutbeheer. Het gaat erom de kans op kostbare fouten (zoals het binnenkrijgen van infectieuze agentia) tot een minimum te beperken. Het resultaat is dat we geneigd zijn tot magisch denken als het gaat om besmetting. Als iemand bijvoorbeeld 'cyanide' op een ongeopende fles water zou schrijven en het ons zou aanbieden, zouden we moeite hebben om het te drinken, ook al wisten we dat het niet echt vergif was. Waarom risico's nemen? Onze immuunsystemen voor gedrag zijn koppige lijfwachten die de waarheid opofferen om te overleven.

Dit kieskeurige systeem om ziekten te vermijden heeft belangrijke implicaties voor de manier waarop we denken en de manier waarop we met anderen omgaan. Zoals Francis Bacon opmerkte, is onze geest 'een kromme spiegel'. We zien de dingen niet zoals ze zijn. We zijn kwetsbaar voor bepaalde overtuigingen en we zoeken onbewust en onbedoeld informatie op die deze overtuigingen ondersteunt (we hebben een 'bevestigingsbias'). Stel je voor dat een rechercheur bij je aan de deur komt en je vertelt dat je moeder is gearresteerd voor moord. Hoeveel bewijs is er nodig om te geloven dat ze schuldig was? Heeft u vingerafdrukken nodig? DNA? Videobeelden? Is dat voldoende? Als een vreemdeling de verdachte was, zou u hem dan aan dezelfde bewijsnormen houden? Niet aannemelijk.

Kortom, je moeder is een van de VS en de vreemdeling is een van hen. Mensen zijn categorische denkers. We construeren Dr. Seussian-werelden die zijn gevuld met DIT en DAT. De labels die we op dingen aanbrengen, geven ons structuur en stellen ons in staat dingen van elkaar te onderscheiden. Onze categorieën bieden ons ook voorspelbaarheid en mensen verlangen een wereld die stabiel en voorspelbaar is. Als we weten dat een organisme een KAT is en geen HOND, weten we dat het organisme hoogstwaarschijnlijk miauwt - en dus zouden we behoorlijk verbaasd zijn als de KAT blafte.

Net zoals we niet-menselijke dieren (zoals KATTEN en HONDEN) en objecten (zoals DIT en DAT) in onze omgevingen categoriseren, categoriseren we ook onszelf en anderen. We verdelen mensen in de VS en THEMA's. We zijn zo vatbaar voor sociale categorisering dat wanneer we willekeurig worden toegewezen, door een munt op te draaien, om een ​​bepaald kleurenshirt te dragen (zoals rood versus blauw), we een vooringenomenheid in de groep zullen vertonen. We zullen onze middelen begunstigen en delen met degenen die hetzelfde kleuroverhemd hebben als wij, omdat we van nature in groepen sorteren. We geven de voorkeur aan vrienden en partners die onze kenmerken, overtuigingen en attitudes delen.

Hoewel we over het algemeen de voorkeur geven aan een gestructureerde en geordende wereld, is de wereld waarin we leven eigenlijk behoorlijk rommelig. Dingen passen niet vaak gemakkelijk in de sociaal geconstrueerde categorieën van DIT en DAT. Mensen passen niet gemakkelijk in de categorieën VS en THEMA. Wat gebeurt er als deze lijnen vervagen, als categorieën vervuild raken?

Wanneer categorieën in de war raken

In een klassieke studie uit 1927, beschreven door Ivan Pavlov, werden honden beloond met voedsel wanneer ze een cirkelfiguur kregen. Zoals je zou verwachten, werden ze al snel dol op de cirkel. De honden kregen vervolgens een ovaal aangeboden en werden niet beloond. De honden leerden snel onderscheid te maken tussen de cirkel en het ovaal. Toen de onderzoeker echter eenmaal met het ovaal had geknoeid om het meer en meer op de felbegeerde cirkel te laten lijken, was er een moment waarop de honden niet langer onderscheid konden maken tussen de stimuli. Toen ze de dubbelzinnige stimulus kregen, niet helemaal een cirkel maar niet helemaal een ovaal, wisten de honden niet hoe ze moesten reageren. Het voorspellende model van de honden is mislukt. De honden begonnen grillig te handelen, kronkelend en piepend.

Het verlangen naar voorspelbaarheid en categorische zekerheid is niet specifiek voor honden. We hebben er allemaal in verschillende mate last van. Sommigen van ons zijn zo kieskeurig dat we obscure fobieën ontwikkelen zoals brumotactillofobie, de angst dat voedsel elkaar raakt. Hoewel de meesten van ons niet zo ordelijk zijn als brumotactillofoben, geven we over het algemeen de voorkeur aan een gevoel van netheid. We sorteren ons zilverwerk en onze was en we raken gefrustreerd als we de partner van een sok niet kunnen vinden. Zoals het aforisme zegt, is er "een plaats voor alles en alles op zijn plaats."

Besmettelijke ziekten kunnen de sleutel zijn om onze ordelijke aard te begrijpen en onze neiging om dingen te categoriseren als DIT en DAT en mensen als VS en THEM. Net als wij zijn de micro-organismen (bacteriën, virussen, enz.) Die infectieziekten veroorzaken bezig met overleven en voortplanting.

Helaas voor ons kunnen hun reproductieve strategieën inhouden dat we ons lichaam kapen en onze middelen opeisen, wat ons eigen vermogen om te overleven en uiteindelijk te reproduceren kan verstoren. Als gevolg hiervan zitten mensen en besmettelijke micro-organismen vast in een evolutionaire wapenwedloop. Infectieziekten hebben steeds effectievere manieren ontwikkeld om in ons lichaam in te breken, en we hebben steeds meer gecompliceerde beveiligingssystemen ontwikkeld om ze buiten te houden.

In tijden van turbulentie en onzekerheid, wanneer ons leven wordt bedreigd, hebben we een nog groter verlangen naar zekerheid. We zoeken informatie op die ons bevestiging geeft en vermijden ideeën en mensen die volgens ons gevaarlijk zijn. Dit kan met name het geval zijn wanneer er een ziekte dreigt.

Besmettelijke agenten kunnen profiteren van ons sociale gedrag. Ze kunnen ons lichaam manipuleren tot niezen en hoesten, wat handige manieren zijn om zichzelf voort te stuwen naar andere gastheren die in de buurt zijn. Een van de meest gebruikelijke routes voor de overdracht van ziekten is namelijk persoonlijk contact. Als zodanig moedigt het gedrags-immuunsysteem ons aan voorzichtig te zijn met sociale interacties. We geven de voorkeur aan mensen die op ons lijken en denken zoals ons. Als we liberalen zijn, zijn onze vrienden en partners meestal liberalen. Als we conservatief zijn, zijn onze vrienden en partners meestal conservatief. Deze diverse socialiteit, waarbij vrienden en partners worden geselecteerd op basis van overeenkomsten tussen fysieke en psychologische kenmerken, wordt overdreven wanneer de ziektedreiging groot is.

Enkele van de belangrijkste gezichtskenmerken van onze uitdrukking van afkeer zijn een uitstekende tong, een verhoogde bovenlip en een verkreukelde neus, die allemaal consistent zijn met de mogelijke inname van een verontreiniging. Walging resulteert echter ook in een verlaagd voorhoofd, een bijna scheel. Dit is hetzelfde type ooguitdrukking dat je zou kunnen zien bij een muntenverzamelaar die een onderscheid probeert te maken tussen een "fijne" munt en een "zeer fijne" munt. Net zoals een muntenverzamelaar munten doorzoekt, zorgen ziektedreiging ervoor dat we een fijnmazig onderscheid maken tussen de VS en THEM's. In gebieden van de wereld waar er meer soorten infectieziekten zijn en meer levens verloren gaan aan infectieziekten, zijn we geneigd sociaal exclusiever te zijn. We verdelen ons in kleinere en kleinere subgroepen. We zetten ons af van externe sociale interactie. De VS en THEM's worden beter gedefinieerd.

Als angst haat wordt

Deze culturele quarantaine is een natuurlijke manier om de verspreiding van infectieziekten tegen te gaan, maar het heeft een nare bijwerking. Het bevordert vooroordelen en vreemdelingenhaat. Wanneer we worden voorbereid op een ziektedreiging, raken we meer bevooroordeeld ten opzichte van outgroups.

De pandemie van COVID-19 begon in Wuhan, China. In een tweet op 16 maart verwees president Trump naar COVID-19 als het 'Chinese virus'. Een week later probeerde hij de schade te beperken door te tweeten: “Het is erg belangrijk dat we onze Aziatisch-Amerikaanse gemeenschap in de Verenigde Staten en over de hele wereld volledig beschermen. Het zijn geweldige mensen. ' Op 23 maart tweette Trump echter: 'DIT IS WAAROM WE GRENZEN NODIG HEBBEN!' Hoewel grensbeleid altijd een kwestie van discussie is, kunnen de inconsistente berichten van de president de haatmisdrijven tegen Aziatische Amerikanen helpen aanwakkeren. Russell Jeung, hoogleraar Asian American Studies aan de San Francisco State University, heeft een website gemaakt om deze incidenten bij te houden. Binnen een maand na de officiële lancering hebben ze bijna 1.500 gevallen van discriminatie van Aziatische Amerikanen in het hele land in kaart gebracht.

Sociale mediaplatforms zijn niet immuun voor het effect dat infectieziekten hebben op ons sociale gedrag en onze overtuigingen. In de tijd van COVID-19 worden we aangetrokken door sociale media om onze affiliatieve oplossing te krijgen. Het biedt ons virtueel sociaal comfort in deze tijd van fysiek sociaal isolement.

Er is echter een risico: sociale mediaplatforms kunnen echokamers worden. Net zoals ziekte-bedreiging ervoor zorgt dat we voorzichtig zijn met onze sociale interacties, maakt het ons voorzichtig met de ideeën waaraan we ons blootstellen. We volgen mensen die onze overtuigingen delen en blokkeren de mensen die ons beledigen. Als gevolg hiervan kunnen onze sociale mediaplatforms broedplaatsen worden voor complottheorieën. Het resultaat is dat we steeds meer gepolariseerd raken.

Ironisch genoeg kan deze polarisatie averechts werken. Het kan ons kwetsbaarder maken voor infectieziekten. Bijvoorbeeld, degenen die gevoeliger zijn voor walging en kiem-avers zijn, hebben een grotere neiging tot anti-vaccinatie.

Al deze psychologische krachten zijn tijdens de COVID-19-pandemie samengekomen om gevaarlijke trends te genereren. Maatschappelijke afstanden zijn gepolitiseerd geworden. Politieke figuren hebben af ​​en toe geweigerd zichzelf in quarantaine te plaatsen en gezichtsmaskers te dragen tijdens gepolitiseerde evenementen.

Belangrijk is dat de complottheorieën die opkomen tijdens de COVID-19-pandemie niet beperkt zijn tot een bepaalde politieke partij. Antivaccinatiegroepen in Californië protesteren tegen de praktijken van sociale afstand en zijn bezorgd dat de regering samenzweert om de wereldbevolking te injecteren met geïnfecteerde vaccinaties. Evenzo protesteren conservatieve groepen die zich bezighouden met grondwettelijke vrijheden tegen de praktijken van sociale afstand in Pennsylvania en Michigan omdat ze geloven dat de regering angst gebruikt om controle uit te oefenen en onze vrijheden en onze wapens in te nemen.

Als we niet oppassen, zal de polarisatie en de resulterende verkeerde informatie rond COVID-19 resulteren in meer verloren levens. Vroeg bewijs suggereert inderdaad dat mediacijfers die COVID-19 hebben gebagatelliseerd, verhoogde gevallen van het virus onder hun kijkers hebben gehad.

In onze strijd tegen COVID-19 lopen we een koorddans. Aan de ene kant moeten we ons bezighouden met sociale afstand en sociale interactie beperken, zodat we de verspreiding van deze ziekte kunnen verminderen. Aan de andere kant moeten we erkennen dat deze stappen een deel van het lelijkste sociale gedrag bij mensen kunnen oproepen en ons opsplitsen in antagonistische kampen. De waarheid is dat COVID-19 een niet-partijgebonden, wereldwijd, menselijk probleem is. We blijven niet gezond door elkaar aan te zetten.