50 jaar later na de zoveelste versie van Jesus Christ Superstar met allemaal bloed aan onze handen

Afgelopen vrijdag genoten Saskia, Nicole en ik van de musical Jesus Christ Superstar zonder Paul (hij regisseerde de voorlaatste succesvolle versie in Nederland 19 jaar terug). Voor mij blijft dit de mooiste versie dankzij onze dierbare vriend. Samen met Paul bezochten we zo’n 40 jaar terug de versie van Koninklijke Ballet van Vlaanderen en vele versies daarna. En mijn gedachten na deze versie is vooral dat jij en ik, wij allemaal bloed aan onze handen hebben gezien de actuele situatie in de wereld.

50 jaar terug zat mijn zus Rita op het gymnasium op voormalige locatie Rolduc te Kerkrade. Op dit grote complex was ook een prachtige bioscoop aanwezig. Yes en ik mocht af en toe mee met mijn grote zus. De eerste bioscoopfilms die ik bezocht rond mijn 11de levensjaar op vrijdagavonden waren Louis de Funes in Sant Tropez en Jesus Christ Superstar.

En wat maakte Jesus Christ Superstar een indruk op Rita en mij. We kochten meteen de film dubbel LP bij de V&D en we konden de nummers meezingen. En ieder jaar rond Pasen was het showtime met het meebrullen van alle songs. Heerlijk wat hebben we samen hiervan genoten.

Ook na het plotselinge overlijden van mijn zus (1977) bleef ik trouw aan Jesus Christ Superstar en was Gethsemane een van mijn meest troostende nummers om de dood van Rita deels te verwerken. Ik zong het uit met tranen in mijn ogen, brullend van verdriet en troostend tegelijk; alsof ik gekruisigd werd……. in the name of

In de jaren 80 zat ik in Jongerenkoor Viresco en was ik blij dat “The Last Supper” anoniem door de muziekcommissie werd gekozen en zongen we als de apostelen dit nummer en als dirigent van mijn eigen jeugdkoor Carillon zongen we rond 1990 Hosanna. En dan met vrienden de musicals bezoeken van Koninklijk Ballet van Vlaanderen tot buitenlandse producties en dan in het sterfjaar van mijn vader regisseerde jeugdvriend Paul Eenens Jesus Christ Superstar en gaf er zijn eigen touch aan in de tijdsgeest van toen. Wat heb ik gehuild en genoten in Amsterdam, Nijmegen, Heerlen, Kerkrade, Maastricht, Den Haag en waar ik ook was. Paul nogmaals het is voor mij je meest emotionele productie met een speciale boodschap. En dan komt Ted Neeley “the Jesus” of the movie in 2015 met Italiaanse cast naar Den Haag en geniet ik weer, maar moet ik aan de zus van Paul , Jacqueline opbiechten dat Paul's versie me meer raakte.

Deze laatste versie van Ivo van der Hoven raakt me weer op een andere wijze met een topcast en intiemer, maar dan zou ik het liever zien buiten het theater op inspirerende locatie. Met de boodschap “bloed aan onze handen” bedoel ik dat we minder direct moeten oordelen en dat alle geloven niet de juiste zijn als we mensen blijven uitmoorden. En welk land bezit nog de juiste moraal? Ik had vele woordenwisselingen met mijn vader over de rol van de USA en mijn vader bleef trouw aan dat land door zijn ervaringen na de bevrijding met soldaten. De USA maakt m.i. altijd misbruik de situatie als “superhero” (met wel dank voor de bevrijding) die het komt oplossen en Israel maakt misbruik van Jodenvervolging (wat de misdaden niet uitsluit op de hele wereld) en gebruikt dit te pas en te onpas. Verplaats je eens in de ander voordat je een mening hebt en je ontdekt wellicht ook dat we allemaal bloed aan onze handen hebben.

Ondanks alles blijf ik hoopvol: “Could we start again please, humans?

Hieronder de lyrics en video van Could we start again please?

I've been living to see you
Dying to see you
But it shouldn't be like this
This was unexpected
What do I do now?
Could we start again, please?

I've been very hopeful, so far
Now, for the first time
I think we're going wrong
Hurry up and tell me
This is just a dream
Or could we start again, please?

I think you've made your point now
You've even gone a bit too far to get the message home
Before it gets too frightening
We ought to call a halt
So, could we start again, please?

I've been living to see you
Dying to see you
But it shouldn't be like this
This was unexpected
What do I do now?
Could we start again, please?

I think you've made your point now
You've even gone a bit too far to get the message home
Before it gets too frightening
We ought to call a halt
So, could we start again, please?
Could we start again, please?
Could we start again, please?
Could we start again, please?
Could we start again, please?

De foto’s zijn van de filmzaal op terrein Rolduc Kerkade (voormalig gymnasium) 2020