4 tips om sociale betrokkenheid tot anderen in "Covid-19 quarantine" te bevorderen

Wat mooi wat onze “social distancing” ons online alsnog kan opleveren vanuit dit actuele artikel dat vandaag verscheen.

Profiteer van de 4 tips

De sociale connectie vergroten tijdens 'sociale afstand'

Behavioral Scientist Alicea Lieberman en Juliana Schroeder 30 maart 2020 

Tijdens een recent telefoongesprek praatten een vriend en ik over onze eerste week thuis tijdens de coronavirusvergrendeling. Zij vindt, net als velen van ons, de aanpassing uitdagend. Sinds ze naar een werk-van-huis-opstelling is verhuisd, is haar baan - die meestal dagelijkse persoonlijke interacties met zich meebrengt - verschoven naar voornamelijk e-mail- of zoomcommunicatie. Haar positieve en productieve werkrelaties voelden zich plotseling gespannen en onbekend.

Recente psychologische bevindingen helpen uit te leggen hoe menselijke interacties veranderen in het coronavirus. Omdat COVID-19 zich blijft verspreiden, moeten steeds meer mensen thuis blijven. In deze nieuwe realiteit communiceren vrienden, families en collega's uitsluitend online. Het probleem is dat online interacties - vooral wanneer ze persoonlijke interacties verdringen - ons het gevoel kunnen geven dat we ons niet verbonden en eenzaam voelen omdat ze de humaniserende eigenschappen missen die nodig zijn voor een diepe sociale connectie.

Maar er zijn manieren om de nadelen van ons hernieuwde digitale leven te minimaliseren. Hier bespreken we op onderzoek gebaseerde strategieën om uw sociale betrokkenheid online te optimaliseren. De psychologie komt uit ons recente artikel waarin vier belangrijke manieren worden geschetst waarop online en offline interacties verschillen.

 

Alleen omdat we 'sociaal afstand nemen', wil nog niet zeggen dat we ons sociaal moeten loskoppelen.

 

1

Ten eerste zijn online interacties vaak verstoken van non-verbale aanwijzingen - de belichaamde dingen die mensen gemakkelijk doen tijdens persoonlijke communicatie, zoals glimlachen, aanraken of het veranderen van de toon van iemands stem om emotie uit te drukken. Deze aanwijzingen leveren een belangrijke bijdrage aan hoe we contact maken met anderen. Iemands glimlachende gezicht zien kan gevoelens van acceptatie vergroten, het gevoel dat iemands aanraking de samenwerking met hen verbetert en het horen van iemands stem vermenselijkt zelfs tijdens conflicten. Deze signalen versterken niet alleen de intimiteit tijdens een gesprek, ze helpen ook miscommunicatie te voorkomen.

Maar veel van de manieren waarop we online communiceren (bijvoorbeeld Facebook, Twitter) zijn meestal op tekst gebaseerd, waardoor visuele, fysieke en auditieve non-verbale aanwijzingen worden weggenomen.

Overweeg daarom om technologieën te kiezen die deze belangrijke verbindingsmiddelen terugwinnen. Als het je doel is om het begrip te verbinden of te versterken, gebruik dan telefoontjes en videochats om non-verbale signalen terug te plaatsen in je gesprekken. Selecteer apparatuur die u de duidelijkste toegang geeft tot deze non-verbale signalen: als u bijvoorbeeld een hoofdtelefoon gebruikt in plaats van luidsprekers, vergroot u de mogelijkheid om paralinguïstische signalen in een stem te detecteren - zoals toonhoogte, volume en intonatie - waardoor mensen zich sociaal dichter bij de communicator voelen.

2

Ten tweede stellen online platforms mensen in staat passief en anoniem door inhoud te bladeren. Passief browsen - met name op sociale media - wordt geassocieerd met gevoelens van eenzaamheid en verminderd welzijn. Bovendien kan anonimiteit ertoe leiden dat mensen ontmoedigd raken, waardoor ze zich minder verantwoordelijk voelen en gedrag toenemen dat ze minder vaak persoonlijk zullen vertonen (bijv. Pesten).

Het onderzoek wijst uit dat het actiever gebruiken van online platforms - reageren en posten in plaats van alleen maar leuk vinden en browsen - de connectiviteit om ten minste twee redenen verbetert.

Ten eerste geeft het anderen de mogelijkheid om zinvol op uw berichten te reageren en daadwerkelijke gesprekken te beginnen.

Ten tweede vermindert het 'parasociale' relaties, eenzijdige interacties waarin je energie en tijd verlengt door iemand te volgen die zich niet bewust is van je bestaan ​​(wat leidt tot verspilde emotionele arbeid voor de volgeling). Actiever zijn in uw online engagement kan dus helpen om u tegen dit probleem te beschermen en het gevoel van verbondenheid te vergroten.

3

Ten derde zorgen online platforms voor een bredere (en snellere) verspreiding van informatie dan ooit tevoren, wat betekent dat er een oneindige stroom aan informatie binnen handbereik is. Soms kan dit positief zijn, omdat u hierdoor kunt leren en u bewust kunt zijn van de gebeurtenissen van de dag.

Maar het is zeker belangrijk om op de hoogte te blijven, maar geobsedeerd zijn door het nieuws tijdens een bijzonder vluchtige tijd (bijvoorbeeld een pandemie), kan de angst vergroten.

 

Gebruik technologie op een manier die u helpt fysiek afstandelijk te blijven terwijl u sociaal verbonden bent. 

Om angst te verminderen, stelt u regels voor uzelf over hoe vaak en hoe lang u het nieuws leest. Bovendien is het waarschijnlijk dat niet al die informatie betrouwbaar is. Er is aangetoond dat valse nieuwsverhalen sneller en breder worden verspreid dan waargebeurde verhalen. Om de nauwkeurigheid te vergroten, let op de bron van het nieuws: blijf bij nieuwsuitzendingen die hun primaire bronnen citeren en lees het bronmateriaal daadwerkelijk. Door verbruiksbeperkingen in te stellen en vast te houden aan primaire bronnen, zult u efficiënter zijn in het online consumeren van informatie.

4

Het vierde en laatste verschil tussen online en offline interacties vormt een zilveren randje in onze huidige hachelijke situatie. Online platforms bieden meer mogelijkheden om nieuwe sociale banden te creëren en bestaande banden te versterken. Online contact maken met iemand komt steeds vaker voor en leidt vaak tot offline vriendschappen, relaties en zelfs huwelijk. Dit is het moment om lid te worden van steungroepen, andere mensen te zoeken die dezelfde interesses delen of om eenvoudig contact te maken met mensen via het 'nieuwe normaal' waar we ons allemaal aan aanpassen.

De afgelopen weken hebben ons persoonlijke en professionele leven een nieuwe uitdaging gegeven. In de nabije toekomst zal de meerderheid van de wereld achter gesloten deuren leven - maar alleen omdat we 'sociaal afstand nemen', betekent nog niet dat we ons sociaal moeten loskoppelen.

Volg de lessen die we hier schetsen om technologie te gebruiken op een manier die je helpt fysiek afstandelijk te blijven terwijl je sociaal verbonden bent.

 

Alicea Lieberman, MPH, is een Ph.D. kandidaat in marketing aan de Rady School of Management van UC San Diego. Haar primaire onderzoek richt zich op oordeel en besluitvorming met de nadruk op zelfbeheersing, motivatie en gedragsverandering.

Juliana Schroederolumnist assistent-professor aan de Berkeley Haas School of Business. Ze doet onderzoek naar de experimentele studie van sociale cognitie - hoe mensen conclusies trekken over de mentale toestand van anderen en hoe deze gevolgtrekkingen hun interactio beïnvloeden

Meer lezen?

Further Reading & Resources

Kushlev, K., Proulx, J. D., & Dunn, E. W. (2017). Digitally connected, socially disconnected: The effects of relying on technology rather than other people. Computers in Human Behavior, 76, 68-74. (Link)

Lieberman, A., & Schroeder, J. (2019). Two social lives: How differences between online and offline interaction influence social outcomes, 31, 16-21. Current Opinion in Psychology. (Link)

Przybylski, A. K., & Weinstein, N. (2017). A large-scale test of the goldilocks hypothesis: quantifying the relations between digital-screen use and the mental well-being of adolescents. Psychological Science, 28, 204-215. (Link)

Schroeder, J., Kardas, M., & Epley, N. (2017). The humanizing voice: Speech reveals, and text conceals, a more thoughtful mind in the midst of disagreement. Psychological Science, 28, 1745-1762. (Link)

Waytz, A., & Gray, K. (2018). Does online technology make us more or less sociable? A preliminary review and call for research. Perspectives on Psychological Science, 13, 473-491. (Link)

hpn online.jpeg
John KistermannComment