Wederom actuele aanpassing Marshmallow test

In 2019 kwam al kritiek op eerdere veronderstellingen ” Stanford onderzoek” Marshmallow-test en in 2020 wederom een actuele aanpassing op eerdere inzichten

Een nieuwe kijk op de Marshmallow-test: kinderen wachten langer op een traktatie als hun reputatie op het spel staat

Research Digest Sofia Deleniv 20 oktober 2020

De meeste mensen - zelfs de niet-psychologen onder ons - hebben ooit gehoord van de legendarische marshmallow-test, die het vermogen van kleuters meet om te wachten op een zoete traktatie. Onderzoekers hebben ontdekt dat de hoeveelheid tijd die kinderen willen wachten op hun marshmallow verrassend voorspellend is voor verschillende levensresultaten, zoals opleidingsniveau tijdens de adolescentie, evenals sociale competentie en veerkracht tegen stress tijdens de ontwikkeling. Een recente fMRI-hersenscan-studie heeft zelfs aangetoond dat de prestaties van mensen als kind verband houden met hun vermogen om hun impulsen te onderdrukken, en wordt weerspiegeld in neurologische kenmerken van cognitieve controle, 40 jaar later.

De test boort duidelijk iets cruciaal aan dat de toekomst van kinderen in aanzienlijke mate vormgeeft. Maar wat is het precies? Legt de test een vaardigheid vast die verwant is aan intelligentie of intrinsieke cognitieve controle, of kan prestatie een marker zijn van een andere onderliggende factor - zoals het voorrecht om in een ondersteunend huis te wonen waar kinderen het vertrouwensvermogen kunnen ontwikkelen waardoor ze kunnen wachten voor een beloning?

De lijst met mogelijke verklaringen is lang - en heeft nu een verrassende nieuwe toevoeging gekregen uit een recentelijk gepubliceerde studie in Psychological Science. Fengling Ma van de Zhejiang Sci-Tech University en collega's hebben ontdekt dat kinderen hun prestaties op de marshmallow-test radicaal kunnen verbeteren als ze denken dat hun sociale reputatie op het spel staat - een effect dat al op de leeftijd van drie jaar zichtbaar wordt.


Bij de oorspronkelijke experimenten, uitgevoerd aan de Stanford University in de jaren zeventig, werden kinderen in de kleuterklas achtergelaten in een kamer met een zeer gewenste traktatie (bijv. Een koekje of marshmallow), en een minder aantrekkelijke - vaak een krakeling. Ze kregen het volgende aanbod: als ze in hun eentje een kwartier konden wachten, mochten ze hun favoriete traktatie opeten. Als het wachten ondraaglijk lang werd, konden ze de onderzoeker altijd terughalen. Maar dan konden ze alleen de minder opwindende snack krijgen.

Het volledige kwartier wachten is een uitdaging, vooral als de traktaties spotprent op het volledige scherm worden weergegeven. Kinderen die aan het oorspronkelijke experiment deelnamen, wachtten onder deze omstandigheden gemiddeld iets meer dan drie minuten. En uit de recente studie bleek dat wachten net zo moeilijk was voor meer dan 270 drie- en vierjarigen van kleuterscholen in een Chinese stad. Bij deze experimenten werd kinderen gevraagd om te kiezen tussen een enkele onmiddellijke beloning (een kleurrijke sticker of een koekje) en een dubbele beloning als ze een kwartier moesten wachten. Onder baseline-omstandigheden had minder dan 25% van de kinderen het geduld om het einde te halen.

Maar dit cijfer veranderde drastisch in twee andere omstandigheden, waarbij kinderen bewust werden gemaakt van de mogelijkheid dat hun prestaties hun reputatie zouden kunnen beïnvloeden. Hier vertelde de onderzoeker aan elk kind dat hun leraar of vriend zou ontdekken hoe lang ze op hun beloning wachtten. Dit had een radicale impact op het gedrag: 40% van de kinderen wachtte tot het einde toen ze dachten dat hun prestaties zouden worden gecommuniceerd met een leeftijdsgenoot, terwijl bijna 70% dit deed toen ze dachten dat hun leraar te weten zou komen over hun wachttijd.

Deze resultaten zijn interessant aangezien de onderzoeker de kinderen niet expliciet vertelde dat langer wachten een wenselijk gedrag was. In plaats daarvan leken kinderen te begrijpen dat geduld een sociaal gewaardeerde eigenschap is, en pasten hun gedrag aan in de hoop door andere mensen als gunstig te worden ervaren. Het feit dat kinderen langer wachtten wanneer hun leraar, in tegenstelling tot leeftijdgenoten, hun theoretische toeschouwer was, is intrigerend. Het impliceert dat kinderen vanaf drie jaar geraffineerde oordelen kunnen vellen over de waarde van hun publiek en hun gedrag strategisch kunnen veranderen om indruk op hen te maken.

Het feit dat een verlangen naar sociale erkenning de prestaties van kinderen radicaal verbeterde, biedt ons veel stof tot nadenken. Jarenlang hebben veel onderzoekers aangenomen dat de sleutel tot het vermogen van de marshmallow-test om het toekomstige succes van kinderen te voorspellen, ligt in het vermogen om hun cognitieve controle te meten. Het heeft immers een duidelijke waarde om impulsen te kunnen onderdrukken ten gunste van meer delibererend gedrag. Als alternatief, hebben sommige onderzoekers betoogd, maakt de test gebruik van een andere cognitieve vaardigheid die mogelijk is gevormd door de omgeving van een kind. In dit debat, dat grotendeels over cognitieve vaardigheden ging, hebben 'zachte' sociale vaardigheden misschien een achterstand ingenomen. En toch wijst de nieuwe studie op een nieuw, en voorheen onverwacht ingrediënt van goede marshmallow-testprestaties: het bewustzijn van een kind van het gedrag dat mensen waarderen, zoals geduld, kan net zo belangrijk zijn. Misschien is het het vermogen van de marshmallow-test om sociale opmerkzaamheid aan te boren de sleutel tot het vermogen van deze eenvoudige test om toekomstig succes te voorspellen, keer op keer.

- Uitstel van voldoening als reputatiemanagement

Bericht geschreven door Sofia Deleniv voor de BPS Research Digest. Sofia heeft een graad in experimentele psychologie en is net gepromoveerd in neurowetenschappen aan de universiteit van Oxford, waar ze sensorische verwerking onderzocht met behulp van een mix van elektrofysiologie en computermodellering. In 2015 besloot ze om wetenschappelijk schrijven te proberen door haar blog ‘The Neurosphere’ te starten. Sindsdien is haar werk verschenen in tijdschriften als New Scientist en Discover. Je kunt haar Twitter-feed bezoeken voor updates over haar geschreven werk en andere opwindende stukjes wetenschap.