Pas op de vriendelijkheid in deze film is besmettelijk en een gedragsveranderende techniek

Vriendelijkheid is “contagious”

Een week gelden ging de film A Beautiful Day in the Neighborhood in premiere met Tom Hanks in de hoofdrol als mister Rogers.

Hebben we niet een “mister Rogers” nodig als modelgedrag voor kids en volwassenen?

Wie was hij en wat maakte hem zo bijzonder?

Hij leerde ons dat iedereen er toe doet, waardeerde ieders authenticiteit is en dat iedereen “lief is” ( dit ondersteunt ook Rutger Bregman’s titel laatste boek “De meeste mensen deugen”

Hij gebruikte niet zijn geloof of verkooptechnieken via een sponsor; hij was zelf authentiek en empathisch en vertelde in zijn kinderprogramma ook dat je best verdrietig mag zijn of je gevoelens op een goede manier mag uiten.

Ik vind je leuk zoals je bent en dat zong hij ook "Jij bent mijn vriend; je bent speciaal 'en' Jij vind ik leuk 'en' Ik vind je leuk zoals je bent '. en zie in de trailer (onderaan deze pagina) hoe besmettelijk dat is als kinderen en hun ouders mister Rogers tegenkwamen in de metro en samen meezingen met een van zijn andere songs uit zijn tv show.

De diepe angst die ons doet wenden tot meneer Rogers

Waarom blijven we meneer Rogers oproepen? En waarom is het nu tijd voor een speelfilm over zijn invloed?

GREATER GOOD CENTRE SHEA TUTTLE | 26 NOVEMBER 2019

Ik heb de afgelopen drie jaar veel tijd met meneer Rogers doorgebracht terwijl ik mijn boek over zijn leven en geloof onderzocht en schreef. Gedurende de hele periode ben ik gefascineerd door de vraag waarom we hem blijven oproepen uit het geheugen.

Decennia lang hebben we Fred herinnerd wanneer er iets vreselijks gebeurde in onze wereld, zijn troostende woorden en imago op sociale media gedeeld. In de afgelopen paar jaar hebben we een beetje dieper gegraven, met documentaire en boeken (en merch!) In overvloed. Deze week lijkt de fascinatie een hoogtepunt te hebben bereikt met de release van een speelfilm, A Beautiful Day in the Neighborhood, met in de hoofdrol Oscar-winnaar Tom Hanks. Waarom blijven we meneer Rogers oproepen? En waarom is het nu tijd voor een speelfilm over zijn invloed?

'We hebben hem nu nodig', zeggen mensen vaak tegen me. "Er is tegenwoordig niemand zoals hij", hoor ik vaak. "Als hij maar in de buurt was ..." Er is hier een zware dosis nostalgie.

Maar nostalgie, hoewel aangenaam, is statisch. Het geneest geen kwalen en bindt geen wonden. Het bouwt zeker geen zorgwijken, dat is het werk waar Fred Rogers voor stond. Nostalgie suggereert dat er een eenvoudiger tijd was, dat meneer Rogers een simpele man was, dat de buurt van meneer Rogers een eenvoudige show was waar we respijt konden vinden van politieke rancune en bewapende angst - als we maar konden bedenken hoe we daar terug konden komen. Het probleem is dat de jaren '60 en '70 en '80 en '80 en '90, de decennia waarin Fred zijn buurt bouwde en uitzond, niet eenvoudig waren. Hij ook niet. Wij ook niet.

Deze nostalgie is zo verleidelijk dat ik me zorgen maakte over de film. Het is te gemakkelijk om Fred in zijn geheugen af ​​te vlakken, om hem tweedimensionaal te maken en hem in elke gewenste vorm bij te snijden. Ik vreesde dat Fred Rogers op het grote scherm perfect of heilig zou zijn (de echte was dat niet), alle zonneschijn en geen duisternis. En wie kan ons echt de schuld geven? Zo velen van ons hebben het gevoel dat we tegenwoordig in het donker strompelen, met ogen vol ogen van de onophoudelijke nieuwscyclus, met grote ogen met eindeloze zorgen in de vroege uurtjes. We hebben allemaal wat zon nodig.

Toen de publiciteit voor de nieuwe film zich verspreidde, richtten veel van de artikelen en veel van de sociale media zich op één thema: vriendelijkheid. De World Kindness Day van dit jaar (die blijkbaar sinds 1998 bestaat) leek te zijn gecoöpteerd door Fred. WQED, het televisiestation waar hij Mister Rogers 'Neighborhood and The Children's Corner ervoor creëerde, drong er bij buren uit Pittsburgh en verder op aan om ter ere van Fred truien te dragen. Een verpleegster uit Pittsburgh haakte kleine vesten voor de pasgeborenen in het ziekenhuis en mevrouw Rogers bezocht zelf ooh en ahh. Dezelfde dag publiceerde de New York Times een lang profiel van Tom Hanks dat zich concentreerde op hoe 'aardig' hij is, alsof hij ons van tevoren wil verzekeren dat hij die trui waard is, die sneakers.

Ik bracht World Kindness Day rustig geërgerd door. Het is niet dat ik denk dat onze beschermheilige van vriendelijkheid niet vriendelijk was. Hij was. Ongetwijfeld. Ik weet alleen niet zeker of 'vriendelijkheid' het antwoord geeft op de vraag 'Waarom Fred?' Of 'Waarom nu?' Net zo min als nostalgie. En ik denk dat het van belang is om die antwoorden goed te krijgen, niet alleen om Fred trouw te onthouden, maar ook om onszelf een beetje beter te leren kennen - een soort groei dat meneer Rogers zou hebben behaagd.

Dit is het punt: meneer Rogers heeft ons bijna nooit geleerd dat we aardig moeten zijn. Er was helemaal niet zoveel "zou moeten" in de buurt. De 'shoulds' die subtiel naar voren kwamen, leken meer op suggesties. Je zou kunnen overwegen om te delen wie je bent door de kunst. Mag ik voorstellen dat u manieren vindt om uw gevoelens te uiten? Mag ik u er nogmaals aan herinneren dat die uitdrukkingen u of iemand anders geen pijn hoeven te doen?

Bovenal, meer dan vriendelijkheid (waar hij zelden over sprak), meer dan zelfexpressie en gevoelens (waar hij de hele tijd over sprak), vertelde hij ons steeds opnieuw één ding: je bent lief. Hij zei het meestal niet zo. In plaats daarvan zei hij: "Ik vind je leuk zoals je bent", of "Er is maar één persoon op de wereld zoals jij" of "Je hebt deze dag een speciale dag voor mij gemaakt door alleen maar jezelf te zijn." En hij zong het ook. "Jij bent mijn vriend; je bent speciaal 'en' Jij vind ik leuk 'en' Ik vind je leuk zoals je bent '.

Die liedjes waren zijn originele creaties door de jaren heen, en het verheugt me om me voor te stellen dat hij denkt: weet je wel? Ik denk dat ik vandaag een lied zal schrijven. Wat de buurt echt nodig heeft - wat de wereld echt nodig heeft - is nog een nummer over hoe elke persoon lief is. Hij kon niet stoppen. Hij bleef een andere manier vinden om het te zeggen. En hij bleef recht in de camera kijken en erop staan: jij - nee,

A Beautiful Day in the Neighborhood by Sony Pictures Releasing premiered on November 22, 2019.

Zie hier de trailer