Doe meer met niet ontdekte potentieel van jezelf, je partner, kind, leerling of werknemer

Hoe je je eigen talent en dat van anderen kunt gebruiken
In een nieuw boek betoogt Adam Grant dat iedereen vooruitgang kan boeken als hij zich concentreert op de juiste vaardigheden en de juiste vormen van ondersteuning krijgt.
Greater Good Science Cebter Jill Suttie | 3 december 2023

In 1991 ging een groep van acht middelbare scholieren uit Harlem naar Michigan om deel te nemen aan het National Junior High School Chess Championship-toernooi. Niemand had deze kinderen zien aankomen – velen van hen uit scholen en gemeenschappen met weinig middelen – en ze werden als underdogs beschouwd. Maar ze wonnen vervolgens de eerste plaats, waardoor de verwachtingen werden overtroffen, waardoor zij en hun coach, Maurice Ashely, instant beroemdheden werden.

Dit hartverwarmende verhaal is een van de vele waarschuwende verhalen die worden verteld in het nieuwe boek van Adam Grant, Hidden Potential. Zijn missie is het ter discussie stellen van de conventionele wijsheid rond aangeboren talent, hard werken of prestaties uit het verleden als voorspellers van succes, en hij stelt dat opvoeding belangrijker is dan de natuur als het gaat om het ontwikkelen van ieders potentieel.

“Het verwaarlozen van de impact van nurture heeft ernstige gevolgen”, schrijft hij. “Het leidt ertoe dat we de hoeveelheid terrein die kan worden gewonnen en het scala aan talenten dat kan worden geleerd, onderschatten.”

Zoals het verhaal van het schaakteam illustreert, wijzen we mensen vaak te gemakkelijk af en begrijpen we niet volledig wat werkelijk tot grootsheid leidt, waardoor we hen (en ons) hun belangrijke bijdragen ontnemen. Grant stelt dat iedereen beter kan worden in wat hij wil bereiken als hij zich concentreert op de juiste vaardigheden en over de juiste vormen van ondersteuning beschikt.
Hoe je beter kunt worden in verbeteren

Grant betreurt dat er veel aandacht wordt besteed aan tekenen van vroeg talent (zoals wonderkinderen) en niet genoeg aan degenen die tegenslagen hebben moeten overwinnen (en doorzettingsvermogen hebben getoond). Hoewel het hebben van goede leraren in een vroeg stadium een groot verschil kan maken bij het stimuleren van de mogelijkheden van een kind, is het ook belangrijk dat leerlingen leren hoe ze ongemak kunnen omarmen, fouten kunnen maken en mislukkingen kunnen verwachten (in plaats van er alles aan te doen om dit te vermijden).

‘Het lef opbrengen om ongemak onder ogen te zien is een karaktervaardigheid – een bijzonder belangrijke vorm van vastberadenheid’, schrijft Grant. “Als we het ongemak vermijden van het leren van technieken die ons niet gemakkelijk afgaan, beperken we onze eigen groei.” Als alternatief kan het doelbewust zoeken naar ongemak het tegenovergestelde effect hebben: het helpt ons onze kennis en vaardigheden uit te breiden.

Grant wijst op polyglots (mensen die veel talen spreken) die ongemak omarmen als een manier om vreemde talen te leren. Door fouten te maken en vertrouwd te raken met imperfecties, kun je sneller leren en sneller vloeiend worden.

Grant stelt dat je, als het om leren gaat, aandacht moet besteden aan de kwaliteit (en niet alleen aan de kwantiteit) van de informatie die je tot je neemt. Hoe goed je de juiste soort informatie zoekt (en eruit filtert wat je niet nodig hebt) ) is belangrijker voor echt leren en onthouden dan het absorberen van tonnen informatie (om je ego te voeden of voor de test te slagen).

Daarom stelt hij voor om geen feedback van anderen op uw werk te vragen, maar om advies te vragen over hoe u zich kunt verbeteren. Op die manier verleg je de aandacht van prestaties uit het verleden naar beter worden de volgende keer – wat motiverender is en tot betere prestaties leidt.

Aan de andere kant, zo betoogt hij, is het streven naar perfectie ook een vergissing. Perfectionisme beperkt ons op snode manieren, waardoor het moeilijker wordt om ons best te doen, deels omdat we bang zijn voor ongemak en het maken van fouten, die belangrijk zijn voor leren en groeien.

“Perfectionisme houdt ons gevangen in een spiraal van tunnelvisie en het vermijden van fouten: het weerhoudt ons ervan grotere problemen te zien en beperkt ons tot het beheersen van steeds beperktere vaardigheden”, schrijft hij. “We groeien door onze tekortkomingen te omarmen, niet door ze te straffen.”
Structuur en kansen bieden

Zoals elke leraar weet, hebben leerlingen lessen nodig om te kunnen leren. Dit betekent dat grotere taken moeten worden opgesplitst in kleinere, beter beheersbare stappen, zodat leerlingen niet te ontmoedigd raken. Grant past dit concept toe op iedereen die ondanks obstakels iets probeert te bereiken.

“Als de omstandigheden ons dreigen te overweldigen, kunnen we ons in plaats van alleen naar binnen te kijken, naar mentoren, leraren, coaches, rolmodellen of collega’s wenden”, schrijft hij. “De steigers die ze bieden, zien er anders uit en voelen anders aan, afhankelijk van het soort uitdaging waarmee we worden geconfronteerd, maar hebben hetzelfde effect: het geeft ons houvast of een boost.”

Het belangrijkste belang van scaffolding is ervoor te zorgen dat de motivatie hoog blijft en dat mensen niet overweldigd raken door ontmoedigende resultaten. Tips om steigerwerk voor u te laten werken zijn onder meer:

1. Taken leuk maken. Denk niet dat je monotone, repetitieve oefeningen moet doen om beter te worden. Dat geldt alleen voor vaardigheden waarbij je elke keer hetzelfde op dezelfde manier moet doen (zoals het zwaaien met een golfclub). In plaats daarvan zou je je beoefening moeten doordrenken met opzettelijke speelsheid om 'de dagelijkse sleur te transformeren in een bron van dagelijkse vreugde', zegt Grant. Uit onderzoek blijkt dat doorzettingsvermogen goed is voor de prestaties, maar dat passie voor wat je doet ook belangrijk is.

2. Pauzes nemen. Lange werkdagen maken kan indruk maken op je baas, maar uiteindelijk zal het zeker tot twee dingen leiden, zegt Grant: burn-out of verveling. In plaats daarvan moet je bewust pauzeren om je geest te helpen herstellen van aandachtsvermoeidheid en creatieve oplossingen mogelijk te maken. “Ontspannen is geen tijdverspilling; het is een investering in welzijn. Pauzes zijn geen afleiding; ze zijn een kans om de aandacht opnieuw te vestigen en ideeën te ontwikkelen. Spelen is geen frivole bezigheid; het is een bron van vreugde en een weg naar meesterschap”, schrijft hij.

3. Draaien wanneer dat nodig is. Ons pad naar succes kan lineair zijn, maar vaker is dat niet het geval. Het kan zijn dat we op een gegeven moment tegen een muur aanlopen en het pad dat we volgen moeten heroverwegen, en misschien een omweg moeten maken (of zelfs een U-bocht moeten maken) om een alternatieve route te vinden, zegt Grant. Om tot een goed plan te komen, kan het helpen om een vertrouwde mentor te vinden die je advies kan geven – of, beter nog, meerdere vertrouwde mentoren – die verschillende richtingen kunnen voorstellen die je kunnen helpen om te komen waar je heen wilt.

4. Focus op anderen. Als we met obstakels worden geconfronteerd, kunnen we ontmoedigd raken bij het nastreven van onze dromen. We moeten in gedachten houden hoe belangrijk anderen zijn en kunnen profiteren van ons doorzettingsvermogen om ons te helpen onze doelen te bereiken, stelt Grant. Hij wijst op een groep zwarte matrozen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gerekruteerd (de Gouden Dertien), die elkaar steunden bij hun opleiding tot officier en, ondanks de vooroordelen waarmee ze te maken kregen, als beste van hun klas afstudeerden. “We moeten in onszelf zoeken naar verborgen reserves aan vertrouwen en kennis. Maar juist door ons naar buiten te keren en hulpbronnen met en voor anderen te benutten, ontdekken en ontwikkelen we ons verborgen potentieel”, schrijft hij.

5. Leer wat je leert. Het is belangrijk om een groeimindset te hebben – een geloof in je vermogen om te verbeteren in wat je ook probeert te doen – wanneer je je hoogste potentieel nastreeft. Het kan helpen uw zelfvertrouwen te vergroten als u probeert anderen te leren wat u hebt geleerd (wat u dwingt te leren wat u moet weten) of anderen coaching aan te bieden (wat uw vertrouwen in uw eigen kennis helpt vergroten).

‘De verwachtingen die anderen van ons hebben, worden vaak self-fulfilling prophecies’, zegt Grant. “Als anderen in ons potentieel geloven, geven ze ons een ladder. Ze verhogen onze ambities en stellen ons in staat hogere pieken te bereiken.”
Hoe organisaties kansen kunnen bieden

Hoewel we een deel van dit advies zelf kunnen opvolgen – misschien met een beetje hulp van onze vrienden – is het nog steeds vaak zo dat ons vermogen om te stijgen wordt belemmerd door de instituties die ons binden. In het laatste deel van het boek schrijft Grant over hoe we kansen beter in de samenleving kunnen verspreiden door de manier waarop we onze scholen, teams en organisaties structureren te heroverwegen.

Hij benadrukt bijvoorbeeld het belang van het ontwerpen van scholen die alle kinderen het potentieel geven om te leren, in plaats van te proberen degenen die al vroeg veelbelovend zijn (de zogenaamd ‘begaafde’ leerlingen) te onderscheiden van degenen die dat niet doen. Hij wijst op Finland, waar scholen zich hebben gefocust op het speels maken van onderwijs, terwijl ze docenten goed betalen om experts te zijn op het gebied van het leren van studenten (niet alleen over hun vakken) en studenten te helpen hun interesses na te streven en vaardigheden te ontwikkelen (in plaats van alleen maar te proberen goed te testen). . Hun aanpak heeft geleid tot enkele van de beste onderwijsresultaten ter wereld.

Een interessant voorstel dat Grant doet, is om scholen aan te moedigen meer 'looping' van leraren toe te passen, wat betekent dat dezelfde leraar in de loop van vele jaren dezelfde leerlingen les moet geven. Hierdoor kunnen docenten hun leerlingen echt leren kennen en leren kennen wat ze nodig hebben, waardoor het leerproces uiteindelijk wordt vergroot.

Hij stelt ook de manier waarop hogescholen en werkplekken sollicitanten beoordelen in vraag, en stelt manieren voor om hen beter te maken in het herkennen van toekomstig potentieel. Eén provocerend idee dat hij noemt, is dat hij niet zozeer de nadruk legt op referenties of prestaties uit het verleden, maar in plaats daarvan beter kijkt naar hoe iemand zich in de loop van de tijd kan hebben verbeterd (en ook naar wat hij nu kan doen). Door sollicitanten een tweede gesprek toe te staan als een eerste sollicitatiegesprek niet goed verloopt, kan dit helpen iemand te ontdekken die net een slechte dag heeft gehad, maar van fouten kan leren en slagen als hij een tweede kans krijgt.

“Door kandidaten te bevoordelen die al uitblinken, onderschatten en negeren selectiesystemen kandidaten die tot grotere dingen in staat zijn”, schrijft hij.

Al met al is de boodschap van Grant dat we veel kunnen doen om ons eigen potentieel naar voren te brengen en het potentieel in anderen te zien. Door tegenslagen te erkennen als onderdeel van leren en karaktervorming, en steun te erkennen als noodzakelijk voor groei, kunnen we meer mensen geweldige dingen laten doen en zo hun specifieke geschenk aan de wereld toevoegen.