Voorbereidingen week van de gezondheid; werken, lezen, relaxen, eten & drinken & wandelen in de natuur
Maandag 10 oktober start de week van de mentale gezondheid en ik besloot mijn literatuur voor lessen over dit onderwerp of in andere bewoording : psychopathologie in het Heuvelland voor te bereiden onder genot van een hapje & drankje, een wandeling bij Eyserhalte op het terras in de zon.
Bekijk wat jezelf deze week bewust kunt doen ten voordeel van je eigen mentale gezondheid.
Hierbij deel ik het bijzondere praktijkverhaal van May May Meijer op weg naar herstel van psychosen, manieën en depressies.
Vorm je eigen verhaal over wat je hebt – maak je eigen diagnose/classificatie
Psychonet 7 oktober 2022 - May-May Meijer
In dit zesde blog in de nieuwe herstelreeks beschrijft May-May wat haar geholpen heeft bij haar herstel van psychosen, manieën en depressie. Herstel of verstel? Dat is de vraag. Over “anders” worden. “Hopelijk mag ik mezelf een moderne non noemen.”
Mijn zoon zei net nog tegen me dat hij van zijn vader hoort dat ik ‘’anders’’ geworden ben. Dat is denk ik wel zo, zei ik hem. Ik houd me nu met wereldvrede bezig, vanuit een kwetsbaar gevoel. Vanuit het gevoel dat het belangrijk is om alles lief te hebben dat leeft, zoals Christus me liet zien. Al hield ik me vroeger ook met armoedebestrijding bezig.
Ik was voordat ik ziek werd erg ambitieus
Ik voelde me echter tijdens mijn psychose in 2009 geroepen een vredesorganisatie op te richten en andere mensen met een psychische kwetsbaarheid te ontmoeten en te helpen. Ook vind ik het erg fijn om foto’s van God’s licht te maken. Dus houd ik me ineens bezig met kunst. Dus ik ‘’werk’’ nu vanuit liefde en kwetsbaarheid in plaats van puur en alleen uit ratio en nieuwsgierigheid naar hoe de wereld in elkaar steekt.
Verder zing ik in de kerk altijd graag het lied Make me a channel of your peace. Hopelijk mag ik mezelf een moderne non noemen, die toegewijd is aan God maar niet in een klooster leeft. Het was ook heel wat om bij mijn naaste familie aan te geven dat ik in God geloof en naar de kerk ga.
Bij de patiëntenvereniging voor mensen met psychosegevoeligheid Anoiksis spreken ze ook wel van ‘’verstel’’ in plaats van ‘’herstel.’’ Je kan jezelf ontwikkelen als gevolg van een psychische crisis en je wordt niet zozeer een herstelde versie van je oude zelf.
Maak je eigen diagnose/classificatie, je eigen verhaal
Na mijn dwang- en vrijwillige opname in 2009 moest ik ’s ochtends vaak overgeven bij het opstaan. Het rijtje: gescheiden, schizofrenie en geen werk klonk dan in mijn hoofd. In het inspirerende boek van Arnhild Lauveng ‘Morgen ben ik een leeuw‘, had ik gelezen over hoe een diagnose invloed kan hebben op je herstel. Zij beschreef het onderzoek van Robert Scott, ‘The Making of Blind Men’. Scott geeft aan dat mensen met een gezichtsbeperking werden ingedeeld in verschillende categorieën. Blind (9% zicht of minder) of slechtziend (10% zicht tot een bepaalde grens). Het verschil tussen blind en slechtziend kan dus een verschil van maar 1% gezichtsvermogen bedragen.
Scott had gezien dat mensen die in de categorie ‘blind’ vielen een andere behandeling kregen dan de mensen die in de categorie ‘slechtziend’ vielen. Hierdoor konden de blinde mensen in sommige gevallen een stuk minder dan de ‘slechtziende mensen’, ook al was het verschil soms maar 1% zicht.
Met dit in het achterhoofd, vertel ik dat ik een psychische kwetsbaarheid heb. Een gevoeligheid voor psychosen en manieën, in plaats van dat ik mensen vertel dat ik een ‘schizo-affectieve stoornis van het bipolaire type’ heb. Hiermee probeer ik mezelf te empoweren. Ik ben gezond, tenzij ik ziek ben. Deze diagnose zien vrienden van mij ook als passend. “Je bent niet ziek, tenzij je ziek bent, maar dan weet je dat ook van jezelf.” Zie ook de briefwisseling met Jim van Os.
De termen psychische kwetsbaarheid en gevoeligheid voor psychosen en manieën heb ik volgens mij wel eens bij patiëntenvereniging Anoiksis gelezen.
Ook zei een verpleegkundige tegen me een keer dat ik beter maar kon zeggen dat ik een burn-out had gehad in plaats van psychosen. Dat heb ik nooit gedaan, maar ik heb wel lange tijd mijn ziekte verzwegen. Op een gegeven moment deed ik dat niet meer, en was ik open over wat ik had. Natuurlijk kan misschien niet iedereen dat, wellicht in verband met solliciteren et cetera, maar kies met betrekking tot openheid wat bij jou past en wat goed voelt om te doen.
Luister naar je psychiater en anderen, maar alleen als het je helpt
Ik kan me nog herinneren dat een psychiater me zei dat ik een ‘’lastige patiënt’’ was. Maar goed, als ik niet ‘’lastig’’ was geweest had ik nu nog steeds enorm geleden onder de bijwerkingen van de medicijnen. Dus, kom voor jezelf op.
Ook was er een psychiater die me tijdens een opname beslist adviseerde om ontslag te nemen bij Shahrzad News, een Iraanse nieuwsorganisatie waar ik toen werkte. Ik vond het enorm moeilijk om hier tegenin te gaan, want ik ben best gezagsgetrouw. Maar ik had het idee dat het werk me daar goed deed, ik vond het fijn om met collega’s om te gaan en ik had het idee dat ik de stress van het werk aan kon. Dus, gelukkig ben ik bij die organisatie blijven werken totdat de organisatie ophield te bestaan.
Verder heb ik ook een keer een psychiater gehad die ik weliswaar erg aardig vond, maar die mijn inziens niet begreep hoe ik erg ik leed onder de bijwerkingen van de medicijnen. Elke keer was ze verbaasd als ik weer vertelde dat ik daar erg onder leed. Dus op een gegeven moment heb ik de behandelrelatie met haar beëindigd.
En zo heb ik nog een voorbeeld waarbij ik voor mezelf heb gekozen. Gelukkig heb ik ook talloze voorbeelden van hele goede en lieve hulp van mijn psychiater(s) en verpleegkundigen. Zoals een verpleegkundige die zei: ik kan zien dat je echt lijdt. Een verpleegkundige die een boterham voor me smeerde, zodat ik alvast naar mijn zoon kon. En sinds een aantal jaren ben ik poliklinisch onder behandeling bij een fijne psychiater van de Rembrandthof.
Dus, ik heb in de loop der jaren mijn eigen verhaal gevormd met betrekking tot wat ik heb
En ik zie mijn psychosen niet alleen als een ziekte maar ik heb daardoor ook een geestelijke ontwikkeling meegemaakt. Waarbij ik nu meer probeer om met hulp van Christus/God anderen te dienen.
Herken je dit misschien, dat je je eigen verhaal vormt met betrekking tot wat je hebt? En dat je wat ‘anders’ bent geworden door je psychische crisis?
Liefs,
May-May
Meer blogs lezen van May-May?
Meer lezen over psychose en herstel?
Deel deze pagina:
Meer over
Vragen in het eSpreekuur
Bekijk ook
De spirituele kant van psychose – Jim in gesprek met Myrrhe
In deze aflevering vertelt Myrrhe hoe ze ontdekte dat er een spirituele kant zit aan psychose die niet koste wat kost onderdrukt moet worden.
De geschiedenis van trauma – en trauma & psychose
Het verband tussen trauma en psychose werd lang niet gezien. Hoe veranderde dat? Lees hier alles over de geschiedenis van trauma & psychose!
De onwaarschijnlijke transformatie van Sander – Jim van Os in gesprek met…
Sander had gedurende 17 jaar een zware periode in de psychiatrie. De laatste twee jaar is er rust in zijn leven. Wat is er gebeurd?
Reacties:
Lotje schreef:
Prachtig verhaal May-May. Ik vind het ook belangrijk om een wending aan het verhaal te geven waar ik me goed bij voel.
Daarom is het voor mij ook fijn om mensen op te zoeken die begrijpen wat kwetsbaarheid is, zodat je je verhaal kunt delen en bevestiging krijgt van de kracht die van jouw verhaal uitgaat.
Psychische kwetsbaarheid is echt niet altijd fijn en we staan op een bepaalde manier een beetje aan de zijkant van de maatschappij. Maar dat is juist onze kracht. Daar zit heel veel waarde in. Andere mensen kunnen van ons leren over zachtheid, het waarderen van kleine dingen en de relativiteit van materiele dingen.
Gezondheid en geluk staan vaker voorop bij mensen met een psychische kwetsbaarheid. Ook kunnen we kleine ongemakken beter relativeren denk ik en zijn we gevoelig voor taalgebruik en onrecht. We kunnen andere mensen en beleid sensibiliseren, beetje bij beetje, stap voor stap. En dat is wat er echt toe doet! 💪🏽
Liefs!
May-May schreef:
Hoi Lotje,
Fijn dat je het herkent. En herkenbaar over wat je zegt dat het fijn is om contact te hebben met lotgenoten en dat we op een bepaalde manier een beetje aan de zijkant van de maatschappij staan. Ik heb me lange tijd gevoeld alsof ik onderaan de maatschappij stond. Zoals je zegt denk ik ook dat mensen veel kunnen leren over zachtheid en kwetsbaarheid. Zeker als je ziet hoe hard het er nu aan toegaat in de wereld. Zoveel slachtoffers die vallen in oorlogen, daar kan ik gewoon niet tegen. “Heb het Leven lief” is wat ik in de lucht zou willen schrijven.
Zoals ze op het ministerie van Buitenlandse Zaken een keer zeiden, kunnen we bijdragen aan ”een enabling environment”. Ook wel ”een cultuur van vrede” genoemd. Wij zetten de babystapjes waardoor het voor diplomaten makkelijker wordt om grote stappen te zetten.Ik hoop dat er gauw naar ons geluisterd wordt. Voor ons, maar vooral ook voor de wereld.
Voor jou ook veel liefs! En alvast een fijn weekend,
May-May
