Is geluk een belemmering voor duurzaamheid en zijn gelukkige mensen egoïstisch

Is het nastreven van geluk slecht voor het milieu?
Nieuw onderzoek suggereert dat gelukkigere landen de neiging hebben om op een milieuvriendelijkere manier te consumeren.
Good Science Center Jill Suttie 17 augustus 2021


Mensen streven ernaar om gelukkig te zijn. Veel filosofen geloven inderdaad dat het verlangen naar geluk de drijfveer is van wat we doen, of het nu gaat om plezierige activiteiten, contact met andere mensen of het nastreven van prestaties.

Maar zou de zoektocht naar persoonlijk geluk een probleem kunnen zijn als het gaat om het bouwen aan een duurzame wereld? Het idee lijkt niet vergezocht. Duurzaamheid betekent immers voorzien in onze huidige behoefte aan een goed leven zonder afbreuk te doen aan toekomstige generaties, en focussen op ons eigen plezier in het heden kan in de toekomst milieukosten met zich meebrengen. Het geluk vinden in het besturen van een benzineslurpende SUV kan bijvoorbeeld bijdragen aan vervuiling, en het vinden van succes bij het verkopen van producten die voortdurend moeten worden vervangen, kan verspilling veroorzaken.

Toch suggereren bevindingen van een nieuwe studie dat geluk niet schadelijk is voor duurzaamheid. Sterker nog, ze kunnen hand in hand gaan.

Onderzoekers gebruikten enquêtes uit 152 landen om te zien hoe geluk gerelateerd was aan duurzaamheidsdoelen en -gedrag. Om geluk te meten, putten ze uit het World Happiness Report en de World Database of Happiness, die beide geluksscores voor verschillende landen bieden op basis van burgerrapporten over hoe goed ze denken dat hun leven is of hoe tevreden ze zijn met hun leven.

De onderzoekers keken ook hoeveel deze landen consumeerden, hoeveel ze duurzaamheidsdoelen haalden (zoals opgesteld door de Verenigde Naties) en hoeveel ze recyclen. Vervolgens keken ze naar de relatie tussen geluk, consumptie, duurzaamheid en recycling.

Ten eerste ontdekten ze dat gelukkigere landen over het algemeen meer consumeren dan minder gelukkige landen - niet per se een goed teken voor duurzaamheid. Maar hoewel ze meer consumeerden, waren gelukkigere landen ook beter in het bereiken van duurzaamheidsdoelen en recycling.

"In gelukkigere landen genieten mensen van hun leven en consumeren ze dingen, maar ze consumeren op een meer verantwoorde manier", zegt hoofdonderzoeker Yomna Sameer. “Het is geen of/of. Geluk kan hand in hand gaan met duurzaamheid.”

Om deze bevindingen te versterken, voerden Sameer en haar collega's een tweede analyse uit, waarbij ze landen verdeelden in hoge en lage gelukscategorieën en gecontroleerd voor andere factoren die hun resultaten zouden kunnen vertekenen - bijvoorbeeld rijkdom per hoofd van de bevolking, democratische of overheidscorruptie, algemeen sociaal vertrouwen en meer. Vervolgens analyseerden ze de relatie tussen geluk en duurzaamheid opnieuw.

Nogmaals, gelukkigere landen voldeden meer aan duurzaamheidsdoelstellingen en recyclen meer dan ongelukkige landen, zelfs wanneer rekening wordt gehouden met deze sociale en politieke factoren.

"We wilden ervoor zorgen dat deze relatie niet iets willekeurigs was - dat de relatie waarvan we denken dat die plaatsvindt, echt gebeurt", zegt ze. "En we ontdekten nog steeds dat hoe gelukkiger het land is, hoe duurzamer en verantwoordelijker het is."

Dit bracht Sameer ertoe zich af te vragen waarom gelukkigere mensen duurzamer zouden handelen. Misschien voelen gelukkigere mensen zich meer dankbaar voor hun leven en willen ze zorgen voor wat het verrijkt: hun omgeving en de samenleving om hen heen. Of misschien als mensen depressiever (en minder gelukkig) zijn, zijn ze meer naar binnen gericht of hebben ze gewoon niet de energie om te recyclen en andere milieuvriendelijke activiteiten te doen.

Ze heeft niet de gegevens om dit verband te verklaren, wat suggereert dat er meer onderzoek nodig is. Bovendien is dit maar één onderzoek en kan het niet met zekerheid aantonen dat geluk leidt tot duurzaamheid en niet andersom, zegt ze. Maar aangezien het geluksniveau van een land verband lijkt te houden met andere positieve resultaten (zoals meer sociale rechtvaardigheid, beter beheerde commons en sterkere gemeenschapsbanden), is het mogelijk dat het ook duurzaamheid bevordert.

Het belangrijkste, zegt Sameer, is dat geluk geen belemmering hoeft te zijn voor duurzaamheid, en dit is een contra-intuïtieve bevinding die mensen zouden moeten weten. Anders zouden regeringen en andere boodschappers kunnen zeggen dat het opofferen van je geluk nodig is om een ​​duurzamere wereld te creëren, en dat zou contraproductief kunnen zijn om mensen over te halen om voor het milieu te zorgen.

“Gelukkige mensen zijn niet egoïstisch. Ze geven niet alleen om hun eigen geluk en weigeren om anderen of het milieu te geven”, zegt ze. “Hoe meer bewustzijn we hierover hebben, hoe meer overheden en bedrijven vanuit dat perspectief over duurzaamheid kunnen praten.”