Van ouders die hun kinderen pamperen tot ouders die kinderarbeid stimuleren

Actueel nieuws in krant en social media over pamperen kids tot stimuleren tot ondernemerschap

Ja ik ontdekte de afgelopen dagen veel moeite te hebben met “ondernemerschap van kinderen”. Volgens mij mogen kinderen onder de 15 zelfs ongeveer 5000,00 euro aan geld verdienen met hun eigen onderneming. En dat terwijl ik ook kranten heb rondgebracht en deels fabriekswerk thuis heb gedaan voor ik echt vakantiewerk mocht doen als puber.

Ik reageerde op dit twitterbericht

Kim Nelissen @KimTikt 2 sep.

PLS RT. Oproep: op zoek naar kinderen (9-15 jaar) met een eigen bedrijf(je). Ik wil ze kort interviewen over hun bedrijf en het ondernemen. Het interview komt in een boek en/of op een speciale site voor ondernemende kinderen te staan. Ken jij zo’n kind? Laat het me weten!

Ik heb de correspondentie omtrent dit voornemen met Kim e.a. hieronder geplakt

Eerst het artikel uit het AD : Jaaaaa eindelijk durft iemand het bespreekbaar te maken dat ouders hun kinderen fouten moeten laten maken en niet hoeven te pamperen

Pedagoog: Je kind ‘pamperen’ is een vorm van kindermishandeling

Opvoeders en docenten slaan alarm: veel jongeren kunnen niet meer met teleurstellingen omgaan. De beschuldigende vinger gaat naar ‘curlingouders’, die alle problemen voor hun kind wegbezemen en daarmee prinsen en prinsesjes creëren. Maar hoe voorkom je dat je zelf curlingouder wordt? En hoe kun je je kind dan wél helpen, bijvoorbeeld bij de studiekeuze?


Lees het gehele artikel onderaan deze pagina

EN LAAT EEN REACTIE ACHTER HOE JIJ DENKT OVER DEZE 2 UITERSTEN EN GEEF OOK AAN OF JE REAGEERT ALS OUDER OF VANUIT JE PROFESSIE MET BEROEP ERBIJ. IK BEN BENIEUWD OF IK HIERUIT IETS KAN AFLEIDEN……………….

hpn kinderarbeid.jpg
hpn ondernememende kids.png

Pedagoog: Je kind ‘pamperen’ is een vorm van kindermishandeling

Opvoeders en docenten slaan alarm: veel jongeren kunnen niet meer met teleurstellingen omgaan. De beschuldigende vinger gaat naar ‘curlingouders’, die alle problemen voor hun kind wegbezemen en daarmee prinsen en prinsesjes creëren. Maar hoe voorkom je dat je zelf curlingouder wordt? En hoe kun je je kind dan wél helpen, bijvoorbeeld bij de studiekeuze?

Leo van Marrewijk Laatste update: 05-09-19, 09:21

Natuurlijk, zegt pedagoog en docent Ingeborg Dijkstra, zelf heeft ze bij haar kinderen ook zeker wel ‘curlingmomentjes’ – als een volleerd curlingspeler alle obstakels wegvegen om een gepolijste vloer te krijgen – beleefd. Bijvoorbeeld door halsoverkop naar school te rijden omdat kindlief een werkstuk was vergeten. En dat werkstuk op de speelplaats stiekem overhandigen.

Lees ook

Dijkstra, in het dagelijks leven met haar bedrijf Stepping Stones actief als coach en mediator, kan er inmiddels om lachen. Ook omdat bovenstaand voorbeeld een onschuldige manier van ‘iets oplossen voor je kind’ is.

Ze ziet ook serieuzere zaken voorbijkomen. Ouders die complete werkstukken voor hun kind maken en zich suf betalen aan huiswerkbegeleiding, Cito-toetsen kopen op Marktplaats en samen antwoorden erin stampen. Of bij de voetbal- of hockeycoach even gaan ‘regelen’ dat zoon- of dochterlief tóch in de selectie komt: dergelijke acties komen ongetwijfeld voort uit liefde, maar het werkt averechts, aldus Dijkstra.

Ingeborg Dijkstra. © Studio Zwartlicht

Die ander

Als jij altijd alles regelt voor je kind voorkom je dat het zelfstan­dig kan worden, dat het leert omgaan met tegensla­gen en teleurstel­lin­gen

Dijkstra: ,,Vooropgesteld: wij denken als ouder meestal dat het over ‘die andere ouder’ gaat. Zelf ben je je niet altijd bewust van het feit dat je je als curlingouder gedraagt. Maar als ik, bijvoorbeeld op een ouderavond, met voorbeelden kom van zaken die je als ouder – met de beste bedoelingen – opknapt voor je kind, zie je al gauw een aantal mensen onrustig worden.’’

Dijkstra noemde het ‘curlen’ van je kind – het begrip ‘curlingouder’ komt van de Deense psycholoog Bent Hougaard en kreeg een boost door de tv-serie De luizenmoeder – eerder al eens ‘een vorm van kindermishandeling’. Een stevige uitspraak, die om uitleg vraagt. ,,Als ouder wil je je kind voorbereiden op volwassenheid. Als jij altijd alles regelt voor je kind voorkom je dat het zelfstandig kan worden, dat het leert omgaan met tegenslagen en teleurstellingen. Het is alsof je de vleugels van een vogel afknipt. Met het pamperen van je kind bereik je dus eigenlijk het tegenovergestelde van wat je eigenlijk wilt: dat je kind uitgroeit tot een zelfstandige volwassene.’’

Ingeborg Dijkstra. © Studio Zwartlicht

Knokken

Ik kan me in elk geval niet herinneren dat er zóveel druk lag op presteren en toetsen

Ingeborg Dijkstra

Volgens Dijkstra is bovenstaande opvoedstijl wel te verklaren: ook de huidige generatie ouders heeft zelf nooit serieus hoeven knokken, en dan is het minder logisch om je kind dat bij te brengen. ,,Ik ben 48 jaar, ben ook geboren in ‘luxe’: wij kwamen min of meer in gespreide bedjes terecht. In onze generatie is het opleidingsniveau vaak hoger dan dat van onze ouders, die vaak helemaal geen kans kregen om te studeren. Nu zijn we inmiddels in een prestatiemaatschappij beland waarbij het niet meer vanzelfsprekend is dat jouw kind het ‘beter’ heeft. Toch willen ouders dat wel: als ouder wil je nu eenmaal het beste voor je kind. Bovendien wil je in elk geval niet het verwijt krijgen dat je ‘te weinig betrokken’ bent. Ouders zijn, ook door die enorme druk op prestaties, soms in paniek. En dat is echt anders dan de tijd waarin ik opgroeide: ik kan me in elk geval niet herinneren dat er zóveel druk lag op presteren en toetsen.’’

Goedbedoeld

Dat laatste is een belangrijk punt, vindt Chiquita Welmerink. Veel goedbedoeld pamperen komt voort uit angst. Als moeder herkent ze de angst dat je tekortschiet voor je kind, en de gedachte ‘als-ie maar een goede opleiding gaat doen’ zingt regelmatig rond.

Voormalig advocaat en curator Welmerink, met haar bedrijf Wel-com actief als mediator, trainer en coach: ,,Alle ouders willen in de eerste plaats dat hun kind gelukkig wordt. Maar hóe je gelukkig wordt, dat is niet zo makkelijk. Een pilletje voor eeuwigdurend geluk bestaat nog steeds niet. Opvoeden en opgroeien is soms superleuk, soms ook ongelofelijk balen. De kunst is om dat te omarmen, daarmee leren omgaan.’’

Ze wijst er daarbij op dat ‘curlen’ niet alleen bij ouders zit. Ook op scholen wordt gepamperd. ,,Ouders en docenten willen allemaal het beste voor je kind, maar niemand weet wat het beste is. Ook docenten werken vaak vanuit een soort overspannenheid, zijn heel krampachtig bezig met cijfers en resultaten. Zij staan immers onder druk om resultaten te halen.’’

Opvoeden en opgroeien is soms superleuk, soms ook ongelofe­lijk balen. De kunst is om dat te omarmen, daarmee leren omgaan

Chiquita Welmerink

Levenskunst

Welmerink pleit tussen de regels door voor ‘levenskunst’ als schoolvak. Zo lang dat nog niet bestaat, kun je als ouder wel degelijk een goede rol vervullen voor je kind. Want ja, ook tieners hebben hun ouders nodig. ,,Je helpt je kind vooral door eerst bij jezelf na te gaan waar je eigen angsten zitten. Ben je bang dat je kind later geen goede baan krijgt? Ben je bang dat je kind de verkeerde studiekeuze maakt? Met dat besef wordt al veel duidelijk.’’

Je eigen angsten projecteren op je kind is vaak een recept voor onnodige stress en mislukkingen. Welmerink geeft het voorbeeld van een topsporter die zij coachte. Hij volgde een studie fysiotherapie, naast de sport die al het nodige van hem vergde. Het lag allemaal voor de hand: zijn ouders hadden allebei geneeskunde gestudeerd. Hij was alleen heel ongelukkig en haalde zijn punten niet. Opgeven was geen optie, dat doe je niet als topsporter en hij wilde zijn ouders niet teleurstellen. Die steunden hem immers in alles. Gelukkig voor hem ontdekte hij hoe hij dit tij kon keren.’’

Verkeerde keuze

Hij stopte met zijn studie en volgt nu zijn hart: een topcoach worden in zijn sport. Welmerink: ,,Hij straalt weer, en zijn ouders ook. Ik zeg niet dat je kinderen altijd hun zin moet geven, maar je helpt je kind wel beter door ernaast te gaan staan. Door vragen te stellen: hoe kan ik je helpen? En door samen te onderzoeken waar je hart naar uitgaat, door samen te onderzoeken wat je het allerliefste zou willen.’’

Het recept voor ouders zou dus vooral moeten zijn: los vooral geen dingen op, maar stel een vraag. En geef het gevoel dat ‘een verkeerde keuze’ niet het einde van de wereld is. Dat je een ‘verkeerde keuze’ ook kunt beschouwen als een heel leerzaam jaar. ,,Laat je kind vooral weten dat ze niet vandaag hoeven te weten wat ze precies willen. Dat kan ook al voor ontspanning zorgen.’’

Ik zeg niet dat je kinderen altijd hun zin moet geven, maar je helpt je kind wel beter door ernaast te gaan staan

Chiquita Welmerink

Kei

Jongeren van 15, 16 jaar, bij wie de hormonen door het lijf gieren, moeten al belangrij­ke keuzes maken

Marianne Koot

Dat laatste onderschrijft Marianne Koot van onderwijsbureau &Koot. Als docent, onderwijskundige en moeder zou ze moeten weten hoe je je kind ontspannen en zelfstandig opvoedt en met tegenslagen laat omgaan, maar, zoals ze zelf met een glimlach zegt: ,,Beroepsmatig ben ik er een kei in, maar als het mijn eigen dochter betreft…. Bij een timmerman thuis piepen de deuren ook, zullen we maar zeggen.’’

Curlinggedrag ligt min of meer automatisch op de loer als het je eigen kind betreft, vindt Koot: ,,Wat je zelf allemaal niet kan of niet is gelukt, dat gun je je kind zo graag.’’ Dat betekent niet dat je je kind aan het handje mee moet slepen naar open dagen van scholen waarvan je denkt dat die geschikt zijn voor een vervolgopleiding. Koot: ,,Sowieso vragen we bijna iets onmogelijks van kinderen. Jongeren van 15, 16 jaar, bij wie de hormonen door het lijf gieren, moeten al belangrijke keuzes maken.’’ Daarbij is het beter om je rol als ouder vooral niet te overschatten, zegt Koot. ,,Op zo’n leeftijd is het – juist voor ouders – soms heel moeilijk om door te dringen tot je kind. Dat lukt anderen in de omgeving van een jongere vaak beter.’’

In zo’n spannende periode gaat het ook wel eens mis: ouders die klagen dat hun kind alleen nog maar op de bank hangt, soms ook omdat het kind inmiddels wél tegenslagen heeft gehad en daar niet mee kan omgaan. En dús maar niks meer doet - want dan kan er ook niks misgaan. Koot begrijpt de druk van ‘het systeem’ en ziet welke schade dat kan aanrichten. ,,Kinderen krijgen mee dat ze eigenlijk geen foute keuzes mogen maken, want ‘dat kost een jaar’ en switchen is moeilijk. Die druk maakt het lastig.’’

Verliefd op je toekomst

Toch kun je als ouder wel een goede rol vervullen, ziet ze. Niet door schema’s met open dagen van vervolgopleidingen uit te printen voor je kind of lijstjes met plussen en minnen van een studie tevoorschijn te toveren. ,,Oprechte interesse te tonen, daar begint het mee. Het is de kunst om jongeren verliefd te laten worden op hun eigen toekomst. Dat doe je niet door je eigen ideeën door te drukken, maar op basis van gelijkwaardigheid vragen stellen. En ja, daar horen ook goedbedoelde vragen bij die irritatie oproepen bij je kind. Je hoort vaak: ‘volg je passie’, maar daar krijg ik al gauw een beetje jeuk van. Wel kan het helpen door te vragen wat je kind nu echt leuk vindt, wat hij of zij het liefst in de vrije tijd doet. Dat laatste is belangrijker dan direct over beroepen praten.’’

En mochten die beroepen wel ter sprake komen, dan pleit Koot voor ‘ondernemend leren’. ,,Een kind kan bijvoorbeeld zeggen dat een baan in de horeca wel wat lijkt. Daar zou je als ouder over kunnen gaan oordelen of waarschuwen dat je dan veel ’s avonds en in het weekend moet werken, maar het is beter om je kind te stimuleren om een dag mee te lopen in de horeca. Of te wijzen op een bijbaantje. Daar ervaar je pas echt wat die baan betekent.’’

Je rol als ouder zou dus vooral moeten bestaan uit interesse tonen, goed luisteren en doorvragen. En nee, ook dat bijbaantje ga je niet zelf regelen voor je kind…

https://www.ad.nl/onderwijsbeurs/pedagoog-je-kind-pamperen-is-een-vorm-van-kindermishandeling-br~a260e456

John KistermannComment