A change is gonna come........

Change People's Hearts

[Oleg and Tony are speaking about Don]
Tony Lip: How does he smile and shake their hands like that?
Oleg: Because it takes courage to change people's hearts.

Deze quote is blijven hangen van de Oscar-winnaar: movie of the year Green Book

En de vredesweek is nu met de herfst gestart en meer dan ooit voel ik “A change is gonna come” ( alhoewel er nog veel te overwinnen is zoals discriminatie, klimaatdiscussies, gelijkheid vrouwen, homohaat enz..

Green Book is een Amerikaanse biografische roadmovie uit 2018 onder regie van Peter Farrelly. De film is gebaseerd op de vriendschap tussen pianist Don Shirley en diens chauffeur en lijfwacht Tony Lip.

Because it takes courage to change people's hearts.

Er zijn altijd mensen die opkomen voor rechten voor anderen zoals ook afgelopen week de klimaatdemonstraties all over the world en om de hoek bij mij in Maastricht en ook de protestactie van de Koerden.

Ook in het klein maak je een begin om mensen te bevragen als ze haatdragend zijn via social media of waar dan ook en samen de discussie aan te gaan. Geen mening is heilig en we moeten het met elkaar doen. We kunnen van elkaar leren en dat zie je ook in de film Green Book ( gebaseerd op een waargebeurd verhaal) waar 2 mensen elkaar echt ontmoeten en onoverbrugbare verschillen uitmonden in een vriendschap voor het leven.

Vriendschap is niet altijd nodig; ontmoeten en open staan voor elkaars mening is ook een begin

Ik zou graag een klimaatactivist samen met Trump in een roadmovie door heftige klimaatomstandigheden willen zien reizen of Thierry Baudet met een opponent  willen zien reizen door oorlogsgebied met vluchtelingen.

Oh ja … dit nog over tradities uit de film Green Book

Tony Lip: What’s going on?
Dr. Don Shirley: This gentleman says that I’m not permitted dine here.
Tony Lip: No, you don’t understand, he’s playing tonight, he’s the main event. Come on.
Maitre D’: I’m sorry, but it is the policy of the restaurant.
Graham Kindell: Everything alright?
Tony Lip: Uh, no, it’s not alright. This guy is saying Dr. Shirley can’t eat here.
Graham Kindell: Oh, well, I apologize, but these are longstanding traditions. Club rules. I’m sure you understand.
Dr. Don Shirley: No, I do not understand.
Graham Kindell: I’m sorry.
Tony Lip: Wait a minute, are you telling me the bozos and this band, and all these people that came here to see him play, they can eat here, but the star of the show, the talking spot of honor, he can’t?
Graham Kindell: I’m afraid not.

Jaja het is handig om je te verbergen achter tradities. Er zijn geen tradities meer uit de oudheid die nu nog 100% zo zijn als ze waren. Dus ook wat ongelijkheid van mens en dier, vernielingen rondom vuurwerk en oud & nieuw : ons brein heeft een vals geheugen. Het zou een traditie moeten zijn om vrede met jezelf en anderen te sluiten. Sorry het zit gewoon in me en 30/40 jaar terug was ik al zo’n fan van vredesweek in de tijd dat ik actief was in jongerenkoor, tekstgroep e.d.

Ik blijf een optimist in woelige tijden. Wellicht net als Anna (zie toepasselijk artikel die deze week gedeeld werd)

Anna (6) kan niet wachten tot ouders oud genoeg zijn om zich niet meer druk te maken om roetveegpiet

20 september 2019 door Simonn Hermuss

“Het is leuk, zo’n Sinterklaasfeest, maar het kost je ook een berg energie.” De 6-jarige Anna Zandberg geeft toe dat ze niet kan wachten tot haar ouders de leeftijd hebben bereikt dat ze over hun obsessie met roetveegpiet heen zijn. “Ach, het hoort bij deze tijd. Hun vrienden en vriendinnen zijn er ook allemaal van september tot en met de intocht mee bezig. Over een paar jaar groeien ze er wel overheen.”

Vanaf de eerste dag van september kunnen Anna’s ouders geen genoeg krijgen van het Sinterklaasnieuws. “Dan zitten ze met natte haartjes vanaf het kleed naar het achtuurjournaal te kijken en luid te roepen als Rob Trip in beeld komt en vertelt dat er dit jaar alleen maar roetveegpieten meedoen aan de intocht. ‘Roet Trip!’ roepen ze, en dan zingen ze ‘Liever een Piet met bloed dan roet op z’n snoet!’. Hebben ze zelf bedacht met Mick’s Rijmwoordenboek, zo schattig.”

Toch moet Anna bekennen dat ze niet kan wachten tot haar ouders deze fase ontgroeid zijn. Haar nachtkastje puilt uit van de spandoeken en pamfletten. “Zwarte Piet met cadeautjes, Zwarte Piet op een snelweg, Zwarte Piet met het afgehakte hoofd van een regenboogpiet. Ze zijn de hele dag aan het kleuren en tekenen en vragen dan of ik ze mee naar school kan nemen. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om te vertellen dat er op mijn school helemaal niemand bestaat die zich druk maakt over Zwarte Piet. Dus ik ben elke nacht een uur bezig om ze weer brieven terug te schrijven.”

Volgend jaar gaat Anna het ze vertellen, heeft ze besloten. “Ik heb het met klasgenootjes besproken waarvan de ouders ook nog in Zwarte Piet geloven. We denken dat ze er volgend jaar wel oud genoeg voor zijn. Anders zijn ze straks ook de enigen die nog geloven, en dat vinden we een beetje zielig.”

De Speld 20 sep 2019