De TOP 3 meest gelezen posts website bij nieuws Human Power Now het afgelopen jaar

In kader van 1 jaar website Human Power Now hierbij de top 3 meest gelezen posts

Onder deze foto volgen ze so watch out…………………………………………………………………….

Nr 3 Hoe kinderen te motiveren om moeilijke doelen te bereiken: met opzettelijke oefening

Recent onderzoek kan ons helpen kinderen te leren de juiste manier te vinden om hun doelen te bereiken.

GGSC MARYAM ABDULLAH 2019

(Jongeren en studenten begeleiden om hun doelen te bereiken> de Energytraining voor jongeren is uiterst effectief)

Volgens een recent onderzoek van de Society of Human Resource Management zegt 97 procent van de werkgevers dat betrouwbaarheid een zeer of zeer belangrijke kwalificatie is voor een instapbaan; het staat bovenaan bijna ieders lijst. Hoe helpen ouders hun kinderen te leren betrouwbaar te zijn - mensen die anderen kunnen vertrouwen om consequent hun beste werk te doen?

Een plek om te beginnen is om kinderen het belang van oefenen te leren. Kinderen oefenen om allerlei doelen te bereiken - hun naam schrijven, een basketbal dribbelen, een lied op de gitaar spelen. Maar ze zijn niet altijd gemotiveerd om te oefenen en oefenen niet altijd op de juiste manier.

Een zeer effectieve en goed onderzochte techniek, genaamd doelbewuste praktijk, stelt je in staat om herhaaldelijk aan een mentale of fysieke vaardigheid te werken met het doel om in de toekomst beter te worden. Onderzoek wijst uit dat kinderen vanaf vijf jaar bewuste oefeningen beginnen te begrijpen en dat kinderen en adolescenten die er deel van uitmaken vooruitgang boeken op schoolprestaties en motorische vaardigheden.

Door hen aan te moedigen om opzettelijk te oefenen naarmate ze ouder worden, kunnen we onze kinderen helpen hun doelen te bereiken.

Wat is opzettelijke oefening?

Volgens onderzoeker Lauren Eskreis-Winkler en haar collega's is ondiepe oefening de manier waarop de meeste mensen studeren: ze oefenen wat ze al weten terwijl ze slechts gedeeltelijk gefocust zijn, wat niet bijzonder effectief is. In tegenstelling, ze verklaren, doelbewuste praktijk kent vier principes:

1 Werken aan zwakheden: in plaats van dingen te doen die je al goed doet, concentreert doelbewuste praktijk zich op de dingen die moeilijk voor je zijn. Je kunt bijvoorbeeld het gedeelte van uw trompetsolo naspelen met de harde hoge noten waarmee je problemen had, in plaats van de delen die je goed kent.

2 Volledige concentratie: opzettelijke oefening is moeilijk wanneer je wordt geconfronteerd met afleidingen die het moeilijk maken om je taak op peil te houden, zoals ruis, sociale media of mensen in de buurt. In plaats van een essay te schrijven met je telefoon naast je terwijl je rondhangt met je vrienden, kun je naar een rustige bibliotheek gaan en je telefoon in je rugzak stoppen.

3 Feedback: doelbewust oefenen is erachter komen wat je goed hebt gedaan en waar je fouten hebt gemaakt door een leraar of coach te vragen of je werk te controleren.

4 Herhaling tot beheersing: opzettelijke oefening vereist dat je blijft werken aan je zwakheden, je taak blijft volhouden en feedback krijgt totdat je je specifieke doel onder de knie hebt.

Hoe kinderen te motiveren tot doelbewuste praktijken

Hoe motiveer je kinderen om deel te nemen aan doelbewuste praktijken, die doorgaans veeleisender zijn dan ondiepe oefeningen?

In meerdere experimenten onderzochten Eskreis-Winkler en haar collega's Amerikaanse middelbare scholieren tussen de vijfde en de zevende klas, evenals universiteitsstudenten. Ze hebben adolescenten van meerdere scholen willekeurig toegewezen aan twee groepen: de ene groep leerde typische studievaardigheden en de andere groep leerde het verschil tussen ondiepe oefeningen en doelbewuste oefeningen met geanimeerde video's, reflectieaanvragen en korte schrijfactiviteiten.

In sommige video's hebben mensen hun ervaringen gedeeld met hoe hard opzettelijke oefeningen zijn en enkele tips voor het omgaan met de uitdaging:

1 Verwacht en wees OK met falen: beroemde mensen spraken over hoe falen een normaal onderdeel van leren is. Ze beschreven dat ze vele malen gefaald hadden voordat ze succesvol werden en bedachten fouten als een noodzakelijk onderdeel van doelbewuste praktijken die hen naar hun prestaties leidden.

2 Accepteer je gefrustreerdheid en verwardhid: een student vertelde zijn levensverhaal, van opgroeien van armen en moeite hebben met leren op de lagere school tot het behalen van diploma. Hij vertelde dat je veel fouten maakt terwijl je aan je zwakheden werkt, wat frustrerend en verwarrend kan zijn, maar het betekent dat je in de 'stretchzone' zit. In plaats van te denken dat het een slecht teken is en tijd om op te geven, is dit is eigenlijk de tijd om door te gaan. Mensen kunnen leren om hun frustratie meer en meer te tolereren met oefenen.

3 Vraag je overtuigingen over talent: een acteur, een atleet en een muzikant spraken over hoe de praktijk hen ertoe bracht succesvol te zijn in hun verschillende levensdoelen - en geen van hen noemde talent. Mensen denken ten onrechte dat talent de belangrijkste factor is omdat ze niet alle uren van oefening zien die doorgaan in de uiteindelijke uitvoeringen van mensen - zoals een factor die dagen neemt om regels te onthouden, een zwemmer die maanden bij zonsopgang wakker wordt om de vlinderslag te oefenen, of een schrijver die jarenlang schreef om een ​​manuscript te voltooien.

Om deze les te staven, toonden de onderzoekers adolescenten anonieme citaten van andere studenten die hun praktijk en voorkeuren beschreven. In een citaat staat bijvoorbeeld: "Ik dacht dat de kinderen die goed waren in breuken gewoon slimmer waren dan ik. Maar in de afgelopen paar maanden, realiseerde ik me dat door het doen van diepe oefening, ik net zo veel breukproblemen kon krijgen als ze konden. Wanneer ik hard werk en diep doe aan het oefenen van mijn huiswerk, kom ik naar de klas om net zoveel problemen te beantwoorden als de andere kinderen. "

Ten slotte vroegen de onderzoekers de adolescenten om een ​​korte brief te schrijven aan andere studenten die niet wisten van deliberatepractice om de betekenis van wat ze hadden geleerd over te brengen. (De onderzoekers verklaren dat "een van de meest effectieve manieren om een ​​deelnemer van een bericht te overtuigen, is dat de deelnemer de boodschap voor anderen bepleit." Onderzoek toont aan dat dit "hard op uitspreken dat je he kunt" -effect hun latere herinnering en indruk van het onderwerp.)

De onderzoekers ontdekten dat deze korte lessen jongeren motiveerden om zich bewust bezig te houden met wiskundeproblemen en hun prestaties in wiskunde, vakcijfers en scores verbeterden na een 3 maanden.

Als u wilt dat uw kinderen gebruik maken van deze voordelen, vertel en laat hen zien hoeveel u oefent om aan doelen te werken, hoe u elke dag falen ervaart en hoe u frustratie en verwarring tolereert. Herinner uw kinderen eraan hoe hun favoriete voetballers of zwemmers samenwerken met hun coaches om feedback te krijgen. Moedig uw kinderen aan om met hun broers en zussen, neven en nichten of vrienden te praten over hoe zij opzettelijke oefeningen gebruiken om zich voor te bereiden op hun tapdansvoorstelling, zodat zij de vruchten kunnen plukken van het '"hard op uitspreken dat je he kunt"-effect.

"Als ik hard werk en inensief aan het oefenen benvan mijn huiswerk, kom ik naar de klas om net zoveel problemen te beantwoorden als de andere kinderen."

Naast het helpen van kinderen om het hoofd te bieden aan hoe hard opzettelijke oefeningen in het heden aanvoelen, is een andere manier om hen te motiveren goede gevoelens over hun gewenste toekomst aan te moedigen, volgens een onderzoek naar hoe opzettelijke praktijken zich ontwikkelen bij kinderen.

Melissa Brinums en haar collega's hebben 120 Australische vier- tot zevenjarigen lesgegeven. Ten eerste toonden de onderzoekers de kinderen drie games die ze konden spelen: golf, ring toss of cup-and-ball. Toen kregen ze te horen dat ze later op het atarget-spel (bijvoorbeeld golf) zouden worden getest en elke keer dat ze scoorden een sticker konden winnen.

De onderzoekers hebben de kinderen willekeurig ingedeeld in twee groepen. Voordat ze de kamer een paar minuten verlieten, vertelden ze aan één groep: "Als je wilt, kun je deze tijd gebruiken om je voor te bereiden op de test." Ze vertelden de andere groep: "Als je wilt, kun je Thistime gebruiken om met een willekeurige groep te spelen. van de spelen. "Toen ze terugkwamen, vroegen ze de kinderen welke game ze het meest speelden, waarom en wat ze konden doen om beter te worden in de games.

De onderzoekers maten hoeveel opzettelijke oefenkinderen betrokken waren op basis van welk spel ze als eerste wilden spelen en hoe lang ze het doelspel speelden. Ze gebruikten ook de antwoorden van de kinderen op hun vragen om hun begrip van de praktijk te peilen. De kinderen verdienden een hogere score als ze praatten over oefenen, verbeteren of hardnekkig zijn dan als ze het hadden over plezier of geluk of als ze de vragen niet konden beantwoorden.

De resultaten? Zes- en zevenjarigen begrepen allebei opzettelijke oefening en gingen ermee aan het werk zonder elkaar na te doen. Vijfjarigen toonden enig begrip en soms bewuste oefening. Vierjarigen begrepen nog geen opzettelijke oefening.

"Deze toename van inzicht in en betrokkenheid bij opzettelijke oefening kan te wijten zijn aan leeftijdsgebonden verbeteringen in cognitieve capaciteiten", leggen Brinums en haar collega's uit. Episodische vooruitziendheid - het vermogen om de toekomst te verbeelden en dienovereenkomstig te handelen - begint zich te ontwikkelen in de voorschoolse jaren en verbetert gedurende de kindertijd. Episodische vooruitziende blik stelt ons in staat te voorspellen hoe de toekomst ons het gevoel kan geven. In vergelijking met de jongere kinderen waren de oudere kinderen waarschijnlijk gemotiveerder om te oefenen omdat ze zich beter konden voorstellen dat ze getest werden en dat ze blij waren met het verdienen van stickers voor het scoren in het spel.

Hoewel peuters misschien de toekomst nog niet kunnen voorspellen, kunnen ouders hun schoolgaande kinderen aanmoedigen - die bijvoorbeeld niet zo graag piano oefenen - om zich voor te stellen hoe goed voorbereid hen zich tijdens een aanstaande recital zullen voelen.

Uiteindelijk kunnen ouders kinderen ondersteunen als ze leren de praktijk te waarderen, of het nu op school is, bij hun eerste zomerbaan, of binnen hun familie en gemeenschap. Opzettelijke trainingen bieden misschien geen garantie voor een gouden medaille op de Olympische Spelen, maar het kan hun prestaties verbeteren, zodat ze uit zichzelf hun best doen

En dat zal hen helpen opgroeien tot iemand waar anderen op kunnen vertrouwen.

(Jongeren en studenten begeleiden om hun doelen te bereiken> de Energytraining voor jongeren is uiterst effectief)

Nr 2

4 dingen om te doen na het leren zodat je beter onthoudt

juni 2019 RR

Het overkomt ons allemaal: je komt iemand tegen, leert zijn of haar naam en tien minuten later ben je die weer vergeten. Juist die tien minuten zijn cruciaal voor het onthouden van nieuwe informatie. Dat weten we al ruim een eeuw. Maar neuropsycholoog Samarth Varma laat in zijn promotieonderzoek zien dat de reden waaróm die tien minuten zo van belang zijn, anders is dan altijd werd gedacht.

Tijdens zijn master Cognitive Science in Edinburgh leerde Samarth Varma over de ‘mental effort theory’. Die theorie zegt dat je, nadat je iets hebt geleerd, tien tot twaalf minuten moet rusten. Dan onthoud je het geleerde beter. Het onderzoek stamt uit het begin van de vorige eeuw en verklaarde dit als volgt: Als je iets net hebt geleerd, is deze kennis nog heel fragiel. Dit moet door de hersenen verwerkt worden. Als je je mentaal inspant, verhinder je dit proces en vergeet je wat je net hebt geleerd.

Maar Varma zag een probleem. ‘Als je rust, is je brein allesbehalve stil,’ besefte hij. ‘Je gedachten gaan juist overal naartoe. Je denkt aan het verleden of de toekomst. Je denkt aan problemen of droomt weg. In deze periode maak je allerlei nieuwe herinneringen aan, die interfereren met wat je net hebt geleerd.’ Varma legde zijn bedenkingen voor aan zijn professoren in Edinburgh, maar zij hadden hierop geen antwoord. Varma raakte geïntrigeerd en begon een PhD-onderzoek aan de Radboud Universiteit om zijn bezwaren te onderzoeken.

Extreme mentale inspanning

Varma had een vermoeden. ‘Het is niet de mentale inspanning zelf, maar het maken van nieuwe herinneringen naderhand, waardoor je zojuist geleerde informatie vergeet,’ dacht hij. Om dit aan te tonen moest hij mensen zich zo extreem mentaal laten inspannen, dat zij niet aan het denken over andere zaken toekwamen. Varma vond een experiment waarmee hij dit vermoeden kon testen: de zogenaamde n-back taak. Bij de n-back taak krijgt iemand steeds kort een getal te zien. De persoon moet op een knop drukken als hetzelfde getal verschijnt dat ook twee getallen geleden te zien was.

Het experiment bevestigde zijn vermoeden: na tien tot twaalf minuten onderworpen te zijn aan de opdracht, konden de proefpersonen zich net zoveel herinneren als de mensen die tien tot twaalf minuten hadden gerust. ‘Voorafgaand aan het experiment dacht ik zelfs dat de mensen die de taak ondergingen, nog méér zouden onthouden omdat er geen nieuwe herinneringen zouden worden aangemaakt. Maar ik had me niet gerealiseerd dat ze het geleerde gedurende het experiment ook nauwelijks konden oefenen. Dat kon de groep die tien minuten rust nam wel. Vandaar dat de twee groepen uiteindelijk evenveel onthielden.’

Van mediteren tot Tetris

Om beter te onthouden, moet je er dus voor zorgen dat je brein na het leren niet meteen wordt onderworpen aan het aanmaken van nieuwe herinneringen. Hoe langer je dit kunt uitstellen, hoe beter. Varma heeft vier tips voor hoe je dat kunt doen.

1. Mediteer

Zorg ervoor dat je je hersenen in een staat van rust brengt, zodat er zo min mogelijk nieuwe herinneringen in je brein ontstaan. In een donkere ruimte rusten werkt ook.

2. Ga slapen

Als je meteen nadat je iets hebt geleerd gaat slapen, dan zul je meer onthouden dan wanneer je pas een paar uur later naar bed gaat.

3. Herhaal

Als je het moeilijk vindt om je brein tot rust te brengen, denk dan aan wat je hebt geleerd. Je onthoudt het dan het beter, omdat er meer verbindingen in het brein worden gemaakt.

4. Speel een spelletje

Of doe iets eenvoudigs waarmee je je brein bezighoudt, zodat je even geen nieuwe herinneringen kunt aanmaken. Spelletjes zoals Tetris en Snake, dat vroeger standaard op elke Nokia telefoon stond, zijn hiervoor perfect. Varma vermoedt dat activiteiten zoals autorijden en afwassen ook werken.

Géén social media

Varma heeft ook nagedacht over hoe zijn onderzoek op scholen toegepast kan worden. Wat kunnen studenten in de pauzes het beste doen? In ieder geval géén social media. ‘Meteen na het leren je telefoon pakken en je social media feed openen is extreem slecht,’ lacht Varma. ‘Daar kun je beter tien minuten mee wachten.’ Varma wil daarom apps ontwikkelen die de aandacht op een leuke manier vasthoudt, zodat afleidende gedachten even worden geweerd. Door met deze apps te spelen, zullen scholieren vanzelf beter onthouden wat ze net in de les hebben geleerd.

Nog meer lezen over geheugen, examen-toetstips e.d.

https://www.humanpowernow.com/nieuws/2019/5/9/en-alweer-een-prijs

Nr 1…………………………..

Met meer dan 2000 views de topper

Over ouders en Pieter Derks en leraren die geen leraar mogen zijn

Afgelopen weekend postte ik via social media het bericht van cabaretier Pieter Derks “De ware plaag van het onderwijs zijn wij, de ouders” met vooral via Facebook veel bijval vanuit onderwijsmedewerkers en vandaag komt de Telegraaf met Ouders van 2019 zijn onwaarschijnlijke zeiksnorren”

Wat goed dat Pieter voor de leraren opkomen; dat zouden meer mensen moeten doen: wat een “unieke man” geintje voor diegene die zijn toespraak hebben beluisterd of verslag hiervan hebben gelezen.

Leraren zullen niet snel hun verhaal doen over de lastige ouders; wellicht zou het wel goed zijn

Ik kreeg de behoefte om dit wel te doen naar -> de leraar die geen leraar zou moeten zijn en neem dit kwalijk aan schoolbestuur, collega’s, ouders en maatschappij. (doe er nu iets aan dat een leraar, hulpverlener of wie dan ook met kids onmiddellijk geholpen kan worden om het anders te doen of stopt)

Voor het eerst sinds 6/7 jaar terug ben ik flink ziek en lig met longontsteking ziek op bed. In verband met controleren van koorts gebruik ik weer eens een moderne thermometer en moest ik terugdenken aan mijn basisschooltijd dat ik vaker flink ziek was, maar ook die ene keer dat ik dit niet was.

Ik had die middag les gehad in groep 7 en moest bij tekenen/handvaardigheid iets maken wat met je hobby/fantasie te maken had en ik zat uitgebreid te vertellen over spaceships, aliens e.d. vanuit Star Trek en ging e.e.a. uitbeelden wat nogal wat hilariteit in de klas met zich meebracht. En daar was meester Krewinkel niet van gediend en ik moest nablijven.

Nablijven werd een soort toets die ik moest maken waar ik geen zin in had, sinds ik deze leraar had was mijn motivatie samen met zijn cijfers gedaald in tegenstelling tot de cijfers bij juffrouw Ploum waarbij ik op VWO/gymnasium niveau scoorde. En uiteindelijk mocht ik naar huis met een 2 voor de straftoets en mijn tussenrapportcijfer daalde naar een 5. Ik durfde het niet te vertellen aan mijn ouders en had geen zin meer in school. In de avond ging ik vroeg naar bed en vertelde ik ziek te zijn. Ik heb ik de “koortsthermometer gepakt en deze op de verwarming gelegd en de temperatuur steeg “richting 40 graden Celsius. Ik had even niet opgelet en het kwik spoot over de verwarming. Ik bleef een dag thuis en veranderde de 5 in een 7 op het tussenrapport en liet mijn ouders tekenen.

Gelukkig bleek er een vervanger te zijn die de vervalsing niet door had. Na een tijdje is het wel uitgekomen en heb ik alles opgebiecht en zijn mijn ouders voor mij opgekomen wat betreft het onjuist tot stand komen van een “correct getoetst cijfer. (oh ja en mijn moeder had ook al het kwik ontdekt dat ik niet geheel had opgeruimd)

Meester Krewinkel bleef een kei in vernederen en liet me als straf bij te hard een bal gooien, knielen voor het beeld van de heilige Antonius voor hoofdingang school en liet alle leerlingen langs lopen.

Tevens werd ik met mijn eerste hond Robbie als aanschouwend lesmateriaal voor spreekbeurt weggestuurd daar dit niet door hem gewenst werd.

Oh ja we kregen hem ook als meester in groep 8 en dat resulteerde in contrasterende school/Citoresultaten en ik mocht niet met vrienden mee naar HAVO/VWO.

Gelukkig kwam ik terecht op een top MAVO waar ik uiteindelijk al met topcijfers op kerstrapport naar de HAVO mocht, maar dat wilde ik nu niet daar ik me veilig voelde met leraren die ik wel kon vertrouwen.

Ook andere bijzondere medewerkers van de basisschool kwamen in me op zoals meester André die van elke les in groep 4 een les over WOII wist te maken en we hem ook meester Hitler noemden in combi met zijn uiterlijk en we kregen ook complimenten van meester Schings die ons duidelijk wist te maken dat we allemaal nullen waren; daar we in wijk Nulland woonden.

Wellicht nog een andere keer meer over deze en nog andere leraren. Leve de leraren die er voor de kinderen zijn zonder (voor)oordeel en met hun hart lesgeven. en Top ook alle ouders die constructief samenwerken.

Actueel artikel 18-6-2019 Pieter Derks Telegraaf https://www.telegraaf.nl/nieuws/1233563456/pieter-derks-ouders-van-2019-zijn-onwaarschijnlijke-zeiksnorren?utm_source=google&utm_medium=organic

Artikel afgelopen weekend https://www.verus.nl/actueel/blogs/hester-van-de-kaa/de-ware-plaag-van-het-onderwijs-zijn-wij-de-ouders?fbclid=IwAR09w0oBRNl9a8iHoislhS2sqfCryb9vbKKG-ExQwidiu7SyyqtQiett2aw

p.s. ik werd uiteindelijk leraar in PO SO VO VSO MBO en HBO en mijn drive was; er zijn voor alle kids/students zonder teveel te oordelen; en dat doe ik nog….

en nu help en coach ik ook graag de leraren waarbij het even niet meer zo goed verloopt met als doelstelling om hen de school, kids en ouders verder te helpen en niet te laten vallen….

Foto; samen met mam, mijn zus Rita en ik met onze Welsch terriër pup Robbie  die we kregen in 1972/73