Opening MUSEUM OF HUMANITY Meesterwerken in een vervallen wereld
Over 2 weken opent het Museum of Humanity in Zaandam,
In 2001 kreeg fotograaf Ruben Timman een bijzondere droom:
Hij bezocht het Museum der mensheid en werd rondgeleid door Kofi Annan.
Tijdens deze rondleiding doet hij een schokkende ontdekking: het museum verkeert in vervallen staat. De vitrinekasten zijn bedekt met stof, het glas is gebroken en het is er donker.
“De droom liet me niet los en zo ontstond het verlangen om middels foto’s de schoonheid en waardigheid van de mens te midden van een gebroken wereld aan anderen te laten zien. Met die wens in mijn hart en mijn camera in de hand ben ik op pad gegaan en mijn droom groeide uit tot iets concreets: het Museum der mensheid.”
Vanuit zijn overtuiging dat elk mens het waard is om waardig in beeld te worden gebracht heeft Ruben sinds de droom duizenden mensen geportretteerd. Zo ontstond het verlangen om een plek te creëren waar kunst, cultuur en maatschappelijke vraagstukken elkaar ontmoeten. Een museum waar al de geportretteerde meesterwerken in hun volle glorie te bewonderen zijn!
Ben je net als ons geraakt? Wil je ook in actie komen?
Help mee om het Museum der mensheid te realiseren.
Ruben Timman, documentair fotograaf, vertelt hoe het Museum of Humanity is ontstaan.
De droom
“In 2001 ben ik voor een reportage in Vietnam. Tijdens deze reis krijg ik een droom: ik bezoek het ‘Museum der Mensheid’ en krijg een rondleiding van Kofi Annan. Tijdens deze rondleiding doe ik een schokkende ontdekking: het museum verkeert in vervallen staat. De vitrinekasten zitten onder een dikke laag stof, alles is smerig, het glas gebroken en het is er donker. Ik ben verontwaardigd, want niemand lijkt zich er druk om te maken.
Mensen zijn meesterwerken
‘Zie je hoe vervallen en duister de wereld kan zijn?’ Het was alsof God dat tegen me zei, toen ik wakker werd. De droom liet me niet los en geleidelijk aan ontstond het verlangen om door middel van foto’s de schoonheid en waardigheid van de mens te midden van een vervallen wereld aan anderen te laten zien. Met die wens in mijn hart en mijn camera in de hand ben ik op pad gegaan en mijn droom groeide uit tot iets concreets. Project Humanity.
Sinds 2004 heb ik wereldwijd duizenden mensen gefotografeerd en steeds op dezelfde manier: recht van voren, met een neutrale uitdrukking, zo puur mogelijk en vooral: waardig. Wanneer dit project voltooid zal zijn, weet ik niet, maar dit weet ik wel: ik wil de foto’s delen met een groot publiek – mensen aan het denken zetten over de schoonheid, diversiteit en veelkleurigheid van de mens. Ik fantaseer ook over een echt Museum der Mensheid, met daarin de portretten van al die prachtige mensen. Een plek waar kunst, cultuur en maatschappelijke vraagstukken elkaar ontmoeten. Een museum waar waardigheid, hoop en schoonheid elkaar vinden.”
Het museum uit mijn droom
Ruben Timman, documentair fotograaf, vertelt hoe project Humanity en het Museum of Humanity zijn ontstaan.
Dit is ‘mijn’ museum!
Als ik het museum de eerste keer binnenkom krijg ik kippenvel. Er gaat een siddering door mijn lijf; dit is het ‘Museum der Mensheid’ uit mijn droom in 2001! Die bewuste droom, waarin ik een rondleiding kreeg van Kofi Annan. Alles lijkt tot leven te komen. De overeenkomsten zijn treffend: de duisternis, het verval, overal gebroken glas, puin en stof. Wat ontbreekt zijn de meesterwerken.
Behalve de staat waarin het gebouw verkeert en het verval zijn er meer overeenkomsten. Zo komen de omvang en de looproute overeen. Via de statige ingang kom je bij het loket waar je het toegangskaartje zou kunnen kopen. Vanaf hier loopt de route langs de museumstukken links- om het museum in, naar wat ik de ‘buitenring’ noem. Hier herken ik de nissen en muren waar in mijn droom de portretten van de mensheid hingen.
Terwijl ik in ‘mijn’ museum rondloop, ontstaat het verlangen de droom te verwezenlijken en hier daadwerkelijk in beeld te brengen. Ik haal de portretten uit project Humanity uit het stof en in het geheim geef ik ze hier een podium. Op de vervallen muren verschijnen portretten; mensen, veelal gebroken, maar wel waardig en vol schoonheid. Portretten uit onder andere Syrië, Calais, Madagaskar, Ecuador en Zaandam. De voorraad is ‘oneindig’. Zo ontstaat mijn eerste impressie van het ‘Museum der Mensheid’.
“All the beauty that’s been lost before wants to find us again.”
U2
Van droom naar werkelijkheid
In de ruimte met het magische licht – voorheen de garderobe – neem ik af en toe de tijd dit project te overdenken. Is een echt ‘Museum of Humanity’ misschien haalbaar? Een museum met de honderden meesterwerken die mensen zijn, waar discussieavonden zijn en relevante thema’s worden belicht? Een plek waar met muziek, video en andere kunstvormen de mensheid wordt gevierd?
In mei 2017 ontmoet ik de architect Sjoerd Soeters. Hij is enthousiast over mijn idee en moedigt me aan deze droom te realiseren.
Inmiddels is de Stichting Museum of Humanity opgericht en kunnen we u verheugd vertellen dat het Museum of Humanity vanaf 23 maart 2019 te bezoeken is op het Hembrugterrein in Zaandam.
Bezoek de website
